ความเดิมตอนที่แล้ว : หลังจากพวกเราทั้ง 10 คน เดินเข้าป่าปิด ในวันที่ฟ้าแจ่มใส ผ่านไปทาง
น้ำตกหงษ์ทอง ก่อนจะเดินลัดเลาะเข้าแนวป่า ก่อนที่เราจะโผล่ไปเจอ .......
คลิกดูซิฮับถ้ายังไม่ได้อ่าน

http://www.oknation.net/blog/vickie/2008/06/06/entry-1

เราออกเดินกันต่อ  เป้าหมายน้ำตกขุนพอง ที่พักกินข้าวเที่ยง  เราเดินตัดข้ามน้ำตกหงษ์ทองมา ก็เลาะเข้าแนวป่าอีกด้าน เดินเลาะไปตามทางชันบ้าง ไม่ชันบ้าง เดินขึ้นบ้าง เดินลงบ้าง

ครู่ใหญ่ ก็ได้ยินเสียงแผ่วๆ มา ก่อนจะดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับความคิดที่ว่าจะเจออะไร
ระหว่าง...น้ำเกรี้ยวกราด กับนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่

สรุปว่าเจอทั้ง 2 อย่าง แต่ลดขนาดลง  น้ำคราวนี้ ไม่เกรี้ยวกราดเมื่อที่เคยมาเจอเมื่อ 2 ปีก่อน ส่วนนักท่องเที่ยวกลุ่มหน้ากินข้าวเที่ยงกันเสร็จแล้ว เตรียมสัมภาระจะออกเดินทางต่อ บางคนข้ามไปฝั่งตรงข้ามแล้ว

ป๋มไม่รอช้า วางเป้ได้ ขอถ่ายรูปก่อนสัก 2 รูป แล้วก็ไปนอนแช่ในแอ่ง ใต้ต้นเมเปิ้ลใหญ่ ดูน้ำตกไป  สบายตัว สบายใจเป็นที่สุด 

แช่น้ำไป กินข้าวเที่ยงไป ถ่ายรูปไป  พักหนึ่ง นักท่องเที่ยวอีกกลุ่มมีน้าต้อมมาด้วย ก็มาถึง ป๋มถามย้ำน้าต้อมให้แน่ใจว่าจะไปผาหล่มสัก เพราะไม่อยากพลาดเป็นหนที่ 4

"คุณวิกกี้ไปกับผมก็ได้ เดี๋ยวเราขึ้นทางสถานีโทรคมนาคมของ ทอ. เลาะไปถึงผาหล่มสัก" น้าต้อม ชวน พร้อมกับแป๊ปซี่กระป๋องที่ยื่นมาให้อย่างรู้ใจ
"เส้นนั้น ยังไม่เคยเดินเลย โอเชตามนั้น  ขอบคุณคร่ะน้าต้อม"

เป็นอันว่า คราวนี้ป๋มส่งน้องๆ สาวๆ ข้ามน้ำไปกับพี่สง่า 7 คน ส่วนเรา 3 คน ป๋มกับเพื่อนอีก2 ขอไปกับกลุ่มหลัง หุหุหุ  ได้แช่น้ำเล่นต่ออีกตั้งนาน แต่ดูเหมือนฟ้าแจ่มๆ ในรูปจะเลื่อนหาย เมื่อมีเมฆสีเทาๆ เข้ามาแทนที่  "อืมม ท่าทางบ่ายนี้ฝนจะตกหรือเปล่าเนี่ยะ"

ไม่นานนัก พี่เค้ากินข้าวเที่ยงกันเสร็จ เราก็ข้ามน้ำ ป๋มข้ามไปก่อนก็เลยพาเดินขึ้นทันที เพราะพื้นที่ฝั่งตรงข้ามค่อนข้างน้อย ไม่เหมาะยืนรอเป็นแน่  จากจุดนี้จะต้องปีนทางชัน ชัน ชัน จาก 2 เท้าก้าวขึ้น ก็ต้องเพิ่มมือซ้าย ขวา ช่วยเหนี่ยวตัวเองขึ้นไป  ทางชันได้ใจจริงๆ  ชุดที่มากับน้าต้อม มีลุงๆ ป้าๆ มาด้วย แต่เดินกันเก่งจริงๆ ใครเหนื่อยก็หยุดพัก แต่ไม่มีใครบ่นสักคน 
 

จากน้ำตกขุนพองเราเดินย้อนขึ้นไปทางต้นน้ำ อีกฝากหนึ่งของสันเขาที่เดินช่วงขามา แต่คราวนี้โผล่ไปลานหิน เจอน้ำนิดเดียวเอง ไม่มีกระแสน้ำเชี่ยวกรากเหมือนกับที่เคยไปเจอมาเมื่อ 2 ปีก่อน ทำให้เดินสบายขึ้นเยอะ

เรา 3 คน ยังสม่ำเสมอกับการเดินรั้งท้าย เดินไป ถ่ายรูปไป  ลัดเลาะผ่านช่องหินก้อนใหญ่ๆ ข้ามน้ำอีกหน่อย  แต่พอจะตัดกลับอีกฝั่ง ผ่านแอ่งที่เคยลงนอนแช่เล่นระหว่างทาง คราวนี้น้ำแห้ง กอเฟิร์นนาคราชฟิจิไม่มีให้เห็น 

เดินต่ออีกหน่อยก็ถึงลานหินกว้างๆ ๆ ที่เคยเป็นธารน้ำเชี่ยวๆ จนต้องจับจูงกันข้าม คราวนี้น้ำน้อยลงมาก จนหินโผล่ แต่ก็ยังแช่น้ำเล่นได้ระหว่างรอเพื่อน ๆ ที่เดินไปดูหินรูปทรงต่าง ๆ ที่อยู่เหนือธารน้ำขึ้นไป

"อ้าวนั่น  สาวๆ ที่ออกเดินมาก่อนเรานี่นา" ถามไถ่ได้ความว่าไปดูหินมา เดี๋ยวไปผาหล่มสักด้วย แล้วป๋มก็กบฏอีกครั้ง ด้วยการเดินตามพี่สง่า คนเดิม ตัดขึ้นทางชันด้านขวา
"เนี่ยะเราเดินตามรอยเค้าเลยนะ" พี่สง่าไม่พูดเปล่า ชี้ให้ดูรอยโคลนที่เปรอะตามกิ่งไผ่ สูงเลยหัวขึ้นไป
"อืมมมม  เดินป่ามา ป๋มก็กลัวทากกับช้างนี่แหล่ะ อ้อหมีด้วย" ป๋มเดินคุยกับพี่สง่าไปเรื่อยๆ

ได้ยินเสียงกลุ่มหลังกู่เรียกเป็นระยะ เพราะเส้นทางเดินช่วงนี้ไม่ชัด แถมด้วยหญ้าคาที่สูงท่วมหัว
กว่าจะหลุดขึ้นถึงสัน ก็เหนื่อยเอาการเลยทีเดียว

จากนั้นก็เดินตามเส้นทางแนวกันไฟ แต่ดูเส้นทางแล้วเหนื่อยคร๊าบ เหนื่อย  ดีที่บางช่วงได้วิวมาช่วยคลายความเหนื่อยได้เยอะ

เราเดินกันไปตามแนวกันไฟ พี่สง่าเล่าให้ฟังว่า จำเป็นต้องทำ เพื่อป้องกันไฟป่า ไม่ให้ลามไปถึงดงไม้ใหญ่  ที่เป็นป่าดิบ ซึ่งก็มีอยู่น้อยมากๆ  
"เมื่อก่อนชาวบ้านจะขึ้นมาเผาป่า ไล่สัตว์ออกมาจะได้จับ  ก็จะเกิดเป็นไฟป่า  ตอนนี้เราแก้ปัญหาชาวบ้านได้แล้ว ก็ต้องพยายามทำให้ป่าดิบ กับต้นไม้ใหญ่มันมีเยอะขึ้น ซึ่งก็คงนานโข"

ใช่ฮับ เพราะเท่าที่มองไปทางไหน ก็เห็นแต่ทุ่งหญ้า แต่เริ่มฝนๆ แบบนี้ หญ้าระบัดใบก็เป็นอาหารอย่างดีของสัตว์เท้ากีบขนาดเล็ก จำพวกเก้ง กวาง ที่เห็นรอยเท้าเยอะเหมือนกัน  

มองย้อนหลังลงไปในหุบ  เจอแนวสันเขาที่เราเดินขามา จนไปสุดที่ปลายหิน  จากด้านนี้มองไป เห็นแล้วไม่น่าเชื่อ จะเดินลงมากันได้  เพราะถึงปลายทางก้อนหินยักษ์ๆ  เราก็ไต่ลงมาด้านซ้ายนี่แหล่ะ ก่อนจะอ้อมภูเขาหินไปทางขวา เพื่อตัดลงน้ำตกหงษ์ทอง ก่อนจะอ้อมมาน้ำตกขุนพอง แล้วก็ตัดขึ้นแนวสันเขาทีเรากำลังเดินอยู่นี่

               ฟ้าเปิดเห็นทิวภูหลวงอยู่ลิบๆ รูปทรงสัญฐานไม่ต่างจากภูกระดึงเท่าไหร่

ทิวเขาสลับด้านหลัง  "ภูหลวง" ปรากฏลางๆ ส่วนภูหอ ที่เคยเห็นกั้นกลางระหว่างภูกระดึง กับภูหลวง ฉีกมุมไปอยู่ด้านขวา เมื่อมองจากสันเขา ที่ตั้งสถานีโทรคมนาคม ทอ.

เมื่อครั้งที่ไปเดินภูหลวง ป๋มเคยคิดว่า อยากจะเดินจากภูหลวง มาขึ้นภูหอ แล้วก็มาจบที่ภูกระดึงจัง  แต่ไม่ยักกะมีใครอยากร่วมขบวนการด้วย  และยากไปกว่านั้น คือการขออนุญาตเข้าพื้นที่นั่นแหล่ะ เห่ะๆ  จนป่านนี้มันก็เลยเป็นแค่ความคิด

   แล้วทุ่งหญ้าตรงนี้ก็เป็นทุ่งของเรา จับจองถ่ายรูป แม้ฟ้าจะไม่แจ่มเหมือนกับตอนก่อนเที่ยง 

เรามุ่งหน้าต่อไปด้านซ้ายมือ เดิน เดิน และเดิน เห็นเสาส่งสัญญาณ ของสถานีโทรคมนาคม ทอ. ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนถึงรั้วลวดหนาม อ้าวนั้น  ต้องใช้ลวดหนามทหาร ที่เคยเห็นใช้กั้นบริเวณชายแดน และก็แนวม็อบเมื่อคราวพฤษภาทมิฬ มาล้อมรั้วที่มีลวดหนามอยู่แล้วอีกชั้นหนึ่ง 

แต่เดินไปไม่ไกลก็ถึงบางอ้อ...

อ้อ รั้วพังเป็นแถบเลยแฮะ  เสาปูนยังหัก จะฝีมือใคร๊  ถ้าไม่ใช่พี่ช้าง 
อะโห อะโห ไม่น่าเชื่อ ตั้ง 2 จุด  แล้วก็มารู้ทีหลังว่า บรรดาพี่ช้างเพิ่งจะมาพังรั้วก่อนหน้าที่พวกเราไปได้อาทิตย์เดียวเอง

แวะพักเหนื่อย เติมน้ำดื่มที่สถานีโทรคมนาคมชั่วครู่  เราก็ออกมุ่งหน้ากันต่อ จากจุดนี้ไปถึงผาหล่มสัก ก็เหลือระยะทางอีกราว 3 กม.กว่า ...... เวลาเหลือเฟือ  ว่าแล้วเราก็เดินไป ถ่ายรูปไป

                                                  กิ่งสนกับเมฆหม่นๆ ก็ถ่าย

    ต้นไม้ยืนต้นตายก็ถ่าย

               ถึงป้ายทางแยก เหลืออีกตั้ง 2 กม.กว่า   .....  ใจแป้วเลย

เดินยังคงมุ่งมั่นเดินไปยังเป้าหมาย ผาหล่มสัก  นอกจากรอยรองเท้าคน ที่คาดว่าเป็นกลุ่มก่อนหน้าแล้ว  ยังมีรอยเท้ากีบแทรกเข้ามาตามรอยทราย
"รอยอะไรน่ะเจ้"  น้องถามขึ้น
"รอยเท้ากวางม๊าง"
"แต่มันมี 3 กีบนะ"
"อาจจะเป็นกวางพิการ มี 3 กีบ เหมือนคนมี 6 นิ้วหน่ะ" 

ระหว่างทางพยายามหาเรื่องคุย เรื่องอำ จะได้ไม่เดินเหนื่อยจนเกินไปนัก แต่เมฆชักหนาตาเข้าทุกที จนเป็นห่วงว่า อาจจะมีฝนตกหรือเปล่า  ยังไม่ถาจะตกก็ขอให้ตกหนักๆ ไวๆ แล้วก็หยุดไปเลยนะ  ฟ้าจะได้ระเบิดแสงสุดท้ายแจ่มๆ   แต่ถ้าตกหนักแบบมาราธอนหล่ะก็  โกรธกันเลย

 
เดิน เดิน  และเดิน รอยเท้า เก้ง กวาง ปรากฎบนรอยทรายให้เห็น ตลอดทาง  
ครู่ใหญ่ เราก็เห็นด้านหลังร้านค้าปรากฎเด่นให้ใจชื้น

เดินข้ามสะพายที่เป็นต้นไม้ใหญ่ๆ กันอีกหน่อย
"เนี่ยะ ตกเย็น เค้าต้องมายกไม้สะพานขึ้น  กันช้างข้าม"  ป๋มว่า
"จริงเหรอ" ตั๋มถามทั้งที่หน้าตาไม่เชื่อ
"ไม่จริงหรอก ว่าไปงั้นแหล่ะ  ใครจะยกไหว"  .....ฮา

เดินคุยกันไป กระทั่งถึงผาหล่มสัก มีนักท่องเที่ยวมานั่งรออยู่ที่ร้านค้ากับเยอะเชียว แต่เท่าที่รู้มา ถือว่าน้อยมาก ถ้าเทียบกับช่วงเทศกาล   

ป๋มปรี่ไปที่ร้านถ้า ถ้าหาเครื่องดื่มที่ต้องการ แล้วก็ไม่นั่งทอดอารมณ์อยู่บนลานหินที่ใครมาผาหล่มสัก ก็ต้องมานั่งที่ก้อนนี้ เพื่อถ่ายรูปเป็นที่ระลึก จริงๆ เป็นลานหินกว้างๆ เอาการ  แต่ด้วยมุมมอง ทำให้เห็นก้อนหินเหมือนเป็นชะง่อนผา ยื่นออกไปในอากาศ

                   ข้างทางด้านขวา มุ่งหน้าผาหล่มสัก แนวไม้โต วันนี้เขียว เขียวสดชื่น

                            ข้างทางฝั่งซ้าย กอมอสเขียดสดใส อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่

ไม่ไกลกัน มีลูกไม้สีแปลกตา

                               ชะง่อนหิน มุมยอดฮิต หนึ่งในไฮไลท์ภูกระดึง

ภูกระดึง  ... สถานที่ ที่เป็นปฐมบทของนักเดินทาง นักเดินป่า นักท่องเที่ยว แล้วแต่จะเรียกตัวเองกัน นักเดินทางวัยเยาว์มักเลือกมาฝึกปรือฝีเท้ากันที่นี่ ทุกวันนี้ ภูกระดึงมีนักท่องเที่ยวขึ้นไปเยือนมากมายมหาศาล ว่ากันว่า ช่วงเทศกาลวันหยุดยาวปลายปี ถึงขั้นทางเดินด้านล่าง เต็มไปด้วยผู้คน บนลานภูมีนักท่องเที่ยวเป็นเรือนหมื่น ซึ่งป๋มไม่เคยเจอ เพราะเลี่ยงมาตลอด

ภูกระดึง ...  สถานที่ ที่สร้างงาน สร้างรายได้ให้กับคนในท้องถิ่น  ทุกครั้งที่ไป ได้แวะคุยกับแม่ค้า พ่อค้า ตามซำระหว่างทาง พวกเขาเหล่านี้ ใช้ช่วงเวลารอฝนทำนา  ขึ้นมาขายของตามทางเดิน  เช้าเดินขึ้นมา พอตกเย็นกะว่านักท่องเที่ยวหมดแน่ๆ ก็เดินลง ทำอย่างนี้เป็นประจำ เรียกว่าได้ทั้งเงิน ได้ทั้งสุขภาพร่างกายแข็งแรง
ลูกหาบ หาบครั้งละ 60 กก.โดยประมาณ ในช่วงเทศกาล คนที่หาบเก่ง เดินเก่ง แข็งแรงหน่อย ก็อาจจะหาบได้หลายรอบ ถือว่าคุ้มค่า ดีกว่าอยู่เปล่าๆ  ถ้าขึ้นไปถึงเย็น ก็ต้องค้างขึ้นข้างบน เช้าก็รอหาบลงทีเดียวเลย .... พอหน้าปิดภู ไม่มีนักท่องเที่ยว พ่อค้าแม่ค้า ลูกหาบเหล่านี้ ก็กลับสู่อาชีพเดิม คือทำนา ฝนมา น้ำมี พอดีลงกล้าได้ 

ภูกระดึง .... เป็นบ้านของสัตว์ป่านานาชนิด  ใหญ่สุดก็ช้าง เล็กสุดก็ทาก ระดับกลางๆ มีเพียบ ทั้งเก้ง กวาง หมูป่า หมาป่า หมาจิ้งจอก ส่วนพี่เสือป๋มไม่แน่ใจ แต่คาดว่าน่าจะมี  ไปครั้งหลังสุด ตรงศาลาชายขอบที่ป๋มไปกางเตนท์นอน เจอหมูป่าตัวเขื่อง  เจอกวาง เจอหมาจิ้งจอก แต่ดีแล้วที่ไม่เจอพี่หญ่ายย... ช้าง ช้าง ช้าง ที่จะมาเยี่ยมเมื่อไหร่ก็ได้ และในความรู้สึกป๋ม มันเป็นช้างที่เครียดจากการถูกกระทำ จากการถูกรุกรานจนถอยร่นอยู่อยู่ภูกระดึง มันจึงไม่มองคนอย่างเป็นมิตร ... หลายครั้งที่มีข่าวคนถูกช้างเหยียบ

ภูกระดึง ... ยังเป็นสถานที่ ที่ถูกดึงเข้าสู่วงการการเมือง ทั้งการเมืองระดับชาติ และการเมืองระดับท้องถิ่น ที่งตั้งใจและไม่ตั้งใจ  ... เรื่องใหญ่เรื่องหนึ่ง ที่มักถูกเลือกหยิบขึ้นมาพูดบนโต๊ะเจรจาระดับชาติ ก็คือเรื่องการสร้างกระเช้าขึ้นภูกระดึง ในยามที่สถานการณ์การเมืองรุมเร้ารัฐบาล ทำให้ผู้คนหันเหความสนใจไปที่ภูกระดึงชั่วคราว
หรือวันดีคืนดี ท้องถิ่นก็หยิบเรื่องนี้มาพูดถึง หวังดึงนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวภูกระดึงมากขึ้น ทั้งที่ความจริงมันล้นแล้วล้นอีกในบางช่วง ข้อมูลเรื่องสร้างกระเช้าขึ้นภูกระดึง อ่านเพิ่มเติมได้ขอรับ .. http://www.oknation.net/blog/vickie/2007/01/25/entry-2

วันนี้ ... ภูกระดึงเปลี่ยนไป ทั้งจากที่ฟังหลายคนบอก และจากที่ไปเห็นด้วยตา นับแต่ทางชันๆขึ้นเขา จากเมื่อก่อนที่ว่า หนุ่มสาวมักไปพิสูจน์รักที่ภูกระดึง เพราะทางเดินที่ชันดิกตรงทางขึ้นหลังแป ดูแล้วน่าทิ้งตัวถ่วงจริงๆ แต่ถ้ารักกันมาก ก็ไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว   แต่วันนี้ เส้นทางแปรเปลี่ยนเป็นขั้นบันไดซะหลายช่วง ...บางคนบอก ไปภูกระดึงแค่ถือเงินไปก็พอ ที่นี่มีทุกอย่างให้เลือกสรร ยกเว้นร้านสะดวกซื้อ ที่ยังไม่ไปเปิดกิจการ   

แต่ ณ วันนี้ ป๋มก็ยังรู้สึกว่าภูกระดึง ยังมีเสน่ห์ในตัวของมันเอง ทั้งเส้นทางเลียบผา ทั้งเส้นทางเลาะป่าสน และเส้นทางสายน้ำตก รวมถึงเส้นทางป่าปิด .... แล้วที่สุด  ป๋มอาจจะได้ไปเยือนอีกครา