"ไปมั๊ย" 

"ไปดิ คืนนี้เลย"                 

ฉันตอบกลับโดยแทบไม่ต้องคิด  เมื่อเพื่อนมาเล่าให้ฟังถึงร้านอาหารที่เคยเลื่ยงชื่อแถวหลังสวน "Ad Maker"  แต่ที่ฉันติดใจน่าจะเป็นคำบอกเล่าที่ว่า "ดนตรีเพราะดี  มีโฟล์ค แล้วก็มีแบบเป็นวงร็อคๆๆ"  อ่ะ...ใช่ดิย่อมถูกใจคอร็อคอย่างฉัน ที่สำคัญ ออกมาอยู่แถว บางนา-ตราด กม.8

" เฮ้ย  ไม่ได้  ไปวันศุกร์ซิ" คนชวนปฏิเสธพัลวัน

"โห อีกตั้ง 4 วัน  แต่ก็ด่ะ  อย่าลืมชวนเจ้ามือไปด้วยนะ"  คริ คริ คริ  ตบท้ายด้วยน้ำเสียงแม่มดตัวเล็กๆ

ศุกร์ที่ 4 กค.ที่ผ่านมาของฉัน เลยไปเตร็ดเตร่ อยู่หัวถนนวงแหวนรอบนอกฝั่งตะวันออก  เลยถนนบางนา-ตราด กม.8 ไปนิดเดียว พอเลี้ยวเข้าวงแหวนก็ต้องรีบชะลอ เพราะตอนนี้กำลังทำถนน เลยปิดทางที่เคยใช้เข้าอ่อนนุช เพราะงั้นขืนขับเลยหล่ะก็ ต้องไปอีกยาวไกลๆ ๆ

"ไม่น่าเชื่อทำไมมาตรงนี้ถึงเงี๊ยบเงียบ  .... แถวหลังสวนหล่ะ"
"นู่นไง มีป้ายบอกข้างทางด้วย  เมื่อก่อนไม่เห็นมีเลย"  ป๋มก็พูดไปเรื่อย  จนกระทั่งถึงร้าน ซึ่งเลี้ยวเข้าวงแหวนตะวันออกนิดเดียว ก็จะมีทางเบี่ยงออกคู่ขนาน ร้านก็อยู่ตรงที่เลี้ยวนั้นเลย  ... ถ้าไม่ปิดทำทาง ก็เลี้ยวจากบางนา-ตราดเข้าช่องคู่ขนานที่ไปอ่อนนุช 

 "วันนี้ร้านเงียบจัง"  มีรถจอดอยู่ไม่ถึง 10 กว่าคัน ลานจอดรถว่างกว่าครึ่ง
แต่ไปครั้งที่ 2 รู้สึกว่าจะมีขึ้นเยอะกว่าเดิมอีกหน่อยนึง

   เสียงกีตาร์อะคูสติก สอดรับกับเสียงร้องนุ่มๆ แทรกเข้ามาในความรู้สึก ทันที ที่ย่างก้าวเข้าไปในร้าน  
 

     "บรรยากาศดีเนอะ โปร่งๆ ดี" ป๋มตื่นตาตื่นใจ เมื่อเข้าไปในร้าน  ที่ตกแต่งออกโทนสีขาว เพดานสูง  ดูสะอาดตา 

     เราเดินเลือกโต๊ะไปมา ตรงไหนดี  ถึงจะไม่ต้องเอี้ยวตัวจนปวดคอ  หรือไม่ก็ไม่ต้องมานั่งข้างเดียวกัน เป็นคู่ตุนาหงัน ให้คนขำเล่น  

      แล้วเราก็ได้โต๊ะที่ไม่ไกลจากเวที ที่สำคัญ หันข้างให้เวทีเท่าเทียมกันซะเลย

                                    มุมด้านหน้าเวที  วันนี้ยังว่าง

               หรือมุมด้านข้าง ก็จัดแต่งด้วยรูปภาพ ... ดูสวยงาม

  วันนั้นด้วยความหิว ไปกัน 2 คนแต่ก็สั่งอาหารซะเต็มโต๊ะ   แล้วป๋มก็ติดใจ "ยำตะไคร้" ที่มีใบชะพู มาเป็นผักแกล้ม "ต้มโคร้งปลาสลิดทอดกรอบ" กะ "ส้มตำ" ก็รสชาติเด็ดขาด   

 และที่ไม่พลาด ก็เมนูโปรดของป๋ม 
ในรูปนี่แหล่ะ

เพื่อนอีกกลุ่มที่ไปเจอที่นั่น ตอนนี้มาร่วมโต๊ะด้วยกัน  เรื่องเล่า เรื่องราวต่างๆ ทยอยพูดคุยบนโต๊ะมื้อค่ำนี้ คลอไปด้วยเสียงเพลงนุ่ม ๆ ไม่อึกทึกจนคุยกันไม่รู้เรื่องเหมือนกับผับในเมือง ว่าแล้วก็ชวนให้นึกถึงหลายๆ ร้าน ที่เคยแวะเวียนไปหลังสวน ....  

ถนนสายกลางคืน บางทีก็ทอดยาว ทำให้เราก้าวเดินไปด้วยความไม่เข้าใจ และไม่มั่นใจ หากแต่บางครั้งก็เย้ายวน จนอดใจไม่ได้ ที่จะไม่ก้าวเข้าไปค้นหา

The long and winding road that leads to your door,
Will never disappear,
I've seen that road before It always leads me here,
Leads me to your door.

The wild and windy night the rain washed away,
Has left a pool of tears crying for the day.
Why leave me standing here, let me know the way

Many times I've been alone and many times I've cried
Anyway you'll never know the many ways I've tried, but
Still they lead me back to the long and winding road
You left me standing here a long, long time ago
Don't leave me waiting here, lead me to you door

เสียงร้องนุ่มละไม กับเสียงกีตาร์อะคูสติก บาดลึกในอารมณ์ยามดึก "Long and winding road"  ที่มาในเวอร์ชั่นของนักร้องแห่ง Ad Maker ที่ป๋มมักนึกเสมอว่า ถ้าอยากฟังเพลงต้นตำรับ ก็เปิดแผ่นฟัง แต่ถ้าอยากดื่มด่ำบรรยากาศ ควรมาฟังนักร้อง ร้องสดๆ จะดีกว่า  ....แต่ต้องร้องดีด้วยนะ  

เพลงนี้ เพื่อนป๋มไป 2 ครั้ง ก็ขอ 2 ครั้งเลยทีเดียว ก็ดูเหมือนแนวเพลง The beatle จะเป็นที่ถนัดของนักร้องท่านนี้กระมัง  หากแต่เพลงอื่นก็ร้อยเรียงออกมาให้ได้ฟังอย่างมีอรรถรสไม่แพ้กัน  

บันทึก : ตั้งแต่วันที่ 7 ยัน 14 กค.51