เริ่มแรกของการเดินทาง ท้องฟ้าดูแดดจ้า แต่เมฆค่อนข้างหนาตา กับคำพยากรณ์อากาศที่ป๋มดูไปล่วงหน้า ..... ทะเลอาจจะมีคลื่นสูง 2-3 เมตร ในบริเวณที่มีฝนฟ้าคะนอง .... หุหุ หวังว่าคงไม่เจอหรอกนะ  ขณะที่น้องที่ไปมาเมื่อปลายเดือนมีนาคม บอกว่า เจอฝนจนไปดำน้ำไม่ได้ เค้าเลยพาไปตกปลาแทน แก้เซร็ง  มาเจอแดดสวย ฟ้าใสเอาวันสุดท้าย จนได้รูปมาอยู่ในเอนทรี่ก่อนหน้า (ที่ป๋มเอามาอวดนั่นแหล่ะ)

ฟ้ายังสดใส ตัดกับสองไกด์ผิวสี ที่เราอิมพอร์ตมาจากฝั่ง

 
พลพรรครักเอย ที่ป๋มได้ร่วมเรือทัวร์ ก่อนจะถูกส่งไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนกับเรืออีกลำ (อ่านไปเรื่อยๆ จะทยอยเล่าให้ฟังนะคร๊า)

ทะเลยังนิ่งสงบ ตัดกับเสียงเครื่องยนต์กระฮึ่มของเรือหาง หรือเรือธง ที่พาเราเดินทางมุ่งหน้าจากท่าเรือหาดเจ้าไหม อ้อมเกาะลิบง ซึ่งเป็นเกาะใหญ่ที่สุด และเป็นเกาะที่มีชื่อเสียง จากพยูน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ที่ใกล้จะสูญพันธุ์  ที่เกาะนี้มีเยอะกว่าเพื่อน คงด้วยเพราะหญ้าอ่อนใต้ทะเลที่ทำท่าจะอร่อยลิ้นกว่าที่อื่น ...

"เมื่อก่อนมีพยูนอยู่ตัวหนึ่ง ชื่อเจ้าโทน มันเชื่องนะ ขึ้นมาเล่นกับคน ใกล้เห็นก็จะหยุดเรือเล่นกับมัน ปล่อยมันผ่านไปก่อน ค่อยออกเรือต่อ" ...แต่วันนี้ ชื่อของเจ้าโทนเหลือเพียงตำนาน และไม่มีพยูนตัวไหนที่จะยอมโผล่ขึ้นมาเล่นกับชาวเลอีก
"พี่ มีใครเห็นพยูนมั่งมั๊ย"
"ไม่มีหรอก บางทีขึ้นบินดู หรือมาเฝ้าดูก็ไม่เห็น"

จากเกาะลิบง เรือหาง พาเรือตัดดิ่งไปเกาะมุก โดยมีเป้าหมายที่ถ้ำมรกต หัวหาดเกาะมุกเป้นที่ตั้งของรีสอร์ต 2 แห่ง ที่นี้...แม้จะเป็นเขตอุทยาน แต่ก็มีการซื้อขายสิทธิจากชาวบ้าน จนกลายเป็นที่ตั้งของรีสอร์ต  เลยหัวหาดไป เราชี้ชวนกันดู"ร่องน้ำตก"บนทิวเกาะ แต่วันนี้ น้ำตกแห้งขอด  

เริ่มเห็นเรือหนาตา หลังโขดหินเบื้องหน้า อืมมม...น่าจะใกล้ถ้ำมรกต ...ไกด์เข้ม 2 คน "โรนัน" กับ "เอก" เริ่มอธิบายการปฏิบัติตัวเวลาเข้าถ้ำ ทุกคนต้องต่อคิวเรียงเดียว เกาะกันเข้าไปนะ ช่วยกันตีขาด้วยนะ  ระวังเจอปลาตีนด้วยหล่ะ 555 ถ้าคนเยอะ

"สวยมะ ป๋มไม่ชอบถ้ำเลยอ่ะ"
"ไปเหอะ สวยนะ"

เห็นแถวแดงๆ นั่นอ่ะ กำลังเข้าถ้ำมรกต

คำเชิญชวน ที่สุดท้ายไปก็ไป  ไปไหนไปกัน โดดลงน้ำ เกาะต่อๆ กันเข้าไป จากปากถ้ำที่จังหวะน้ำลดกำลังดี เราเกาะเกี่ยวกันเข้าไป แหงนหน้ามองเพดานถ้ำ ปากทางเห็นทั้งหอยนางรมตัวย่อมๆ เกาะกันแน่น แซมด้วยเพรียง  "อืมมม  นี่มันยังไม่ตายนิ  คราวหน้าเอาน้ำจิ้มซีฟู๊ดมาด้วยก็ดีเลยนะ" 

เกาะน้ำลอยคอไป คุยกันไป ท้ายที่สุดก็ถ้ำมือตื๋ออ ... อืมมม มืดจริงๆ มองอะไรไม่เห็น  นี่ถ้าป๋มมาคนเดียวหล่ะตายแน่ๆ  แล้วไม่นานก็เริ่มมีเสียงโห่จากหัวขบวนไล่เรียงมา อ้อ... มีแถวสวนทางจากนักท่องเที่ยวอีกกลุ่มที่เข้าไปในถ้ำก่อนหน้า กำลังต่อคิวกลับออกมา  เลยได้ทักทายกันหนุกหนาน ด้วยเสียงมั่ง หรือแม้กระทั่ง วักน้ำใส่กัน เป็นแถวต่อๆ กันมา โดยไม่มีใครถือโกรธใคร

ไม่นาน ก็เห็นแสงสว่างลอดเข้ามาอีกฝั่ง อืมมม ใกล้ถึงทางออกแล้ว  เริ่มมองเห็นเพดานถ้ำ ที่บางช่วงเลี่ยมเล้เรไร บางช่วงก็ดูเป็นตะปุ่มตะป่ำ ลอยมาถึงชายหาด  อืมม น้ำขุ่นจัง  แต่พอคนขึ้นจากน้ำหมด ก็ใส สวย จนมองย้อนกลับไปเข้าถ้ำ ดูเป็นสีเขียวมรกต

ชายหาดเล็กๆ ที่เห็นเบื้องหน้า ดูน่ารักน่าชัง มีกำแพงหน้าผาขึ้นล้อม 3 ด้าน ....แต่คงไม่มีใครกล้าบ้าบิ่นมาตั้งแคมป์เป็นแน่  ... 

  
น้ำเขียวๆ เหมือนมรกต หน้าปากทางก่อนเข้าถ้ำ

หลังเริงร่า ถ่ายรูปกันอยู่พักหนึ่ง เราก็ได้เวลากลับ เหมือนเคย  เรียงคิวกันออกจากถ้ำ ตอนนั้นนึกว่าเราจะเป้นกลุ่มสุดท้าย  แต่ก็ยังได้เจอแถวเรียงเดี่ยวสวนเข้ามา  ถ้ำนี้หัวกะไดไม่แห้งจริงๆ ถ้าน้ำยังไม่ขึ้นนะ  ออกมาหน้าถ้ำ เจอกับฝูงปลาสลิดหินลายเสือ ว่ายมายั่วเล่นเยอะเชียว ... 
 

ขึ้นเรือเดินทางกันต่อ ....  เป้าหมายจะพาไปดำน้ำที่เกาะไหง   ผ่านแนวเกาะกระดาน สถานที่ยอดฮิตของคู่บ่าวสาวที่ชื่นชอบการดำน้ำ มาจดทะเบียนสมรสใต้ทะเลในวันวาเลนไทน์
"ใครจะมาจดทะเบียน มาที่นี่ได้นะ"
"พร้อมจดแล้ว แต่หาคู่ให้ก่อนดิ" เสียงสาวๆ ร้องบอก 5 5 5 5
"เดี๋ยวนี้ ประการังที่เกาะกระดาน ไม่ค่อยสวยแล้ว"

นั่นเกาะแหวน ....  "โห งี้ ใครจะไปจดทะเบียนที่เกาะกระดาน ก็ต้องมาใส่แหวนนี่ก่อนดิ" ป๋มว่า
" 5 5 5 ที่เห็นเนี่ยะแค่หัวแหวนนะ ทั้งวงจะขนาดไหนเนี่ยะ"  เสียงเพื่อนในเรือตอบกลับมา

คุยกันได้ไม่นาน  ฝั่งขวามือของเรือ ก็เห็นเมฆหนาตา "พี่กั๊บ ทะมายเมฆมันสีเทาจัง"
แล้วไม่นาน สายฝนก็ไล่เม็ดลงมา บดบังเกาะเล็กๆ ข้างหน้า หายไป

ดีนะที่เราขึ้นเรือออกมาก่อน  ฝั่งเกาะมุกมีฝนตก แน่นอน แถวถ้ำมรกตก็ต้องโดนไปด้วย

แต่เกาะเชือก กับเกาะม้า ข้างหน้าที่เห็น กับเมฆสีเทาๆ กำลังเคลื่อนเข้าใกล้  ...อืมมม เราเราจะหนีฝนทันมั๊ยเนี่ยะ   แล้วเราจะได้ดำน้ำที่เกาะเชือกกับเกาะม้าป่าว 
คำตอบคือป่าว ...เอ้ย ไม่ เพราะเราจะเลยไปดำน้ำที่เกาะไหง ... ดีกั๊บ จะได้ไม่ต้องดำน้ำกลางฝน
โหยดูฝนหนาเม็ดแล้ว น่ากลัวจะไม่เห็นอะไรม๊าง

เกาะเชือก กับเกาะม้า ที่เห็นไกลๆ นึกว่าเกาะติดกัน  แต่พอเรือเข้าใกล้ ถึงได้เห็นว่า แยกกันอยู่ เป็นเอกเทศ  สงสัยยังไม่ทันคล้องเชือกม้า(มั้ง) ที่นี่ถือเป็นแหล่งดำน้ำ ที่ทัวร์มักพานักท่องเที่ยวมาลงดำ

เกาะเชือก กับเกาะม้า ที่เห็นไกลๆ ใต้เมฆสีเทาหม่น

เรือของเราเลยเกาะเชือก เกาะม้า ... ไปถึงเกาะไหง  มีเรือใหญ่จอดให้นักท่องเที่ยวดำน้ำอยู่ ...เราเลยถือโอกาสปีนขึ้นเรือใหญ่ ไปลงอีกด้าน  แต่ไม่ทันจะได้ลงน้ำ ฝนก็ตกลงโครมใหญ่  บรื๋ออออ....หนาวชะมัด
"ลงน้ำซิ น้ำทะเลอุ่น ตอนนี้ยังดำดูได้" 

เชื่อซิกั๊บ  แล้วเราก็ลงไปดำน้ำสนุกสนาน เพลินเชียวหล่ะ กับฝูงปลาหลากสีสัน แล้วยังประการังงามๆ ทั้งประการังสมอง และผักกาด ที่ดูจะเยอะกว่าเพื่อน  หอยมือเสือที่เห็นตัวใหญ่มากๆ น่าจะใหญ่กว่าศอก  แต่พี่ๆเค้าบอกว่า เมื่อก่อนมีตัวใหญ่กว่านี้เยอะ นี่ยังดีที่เริ่มมีหอยมือเสือมากขึ้นแล้ว
"ดีใจด้วยกั๊บ ทะเลตรัง"

"อยากเห็นประการังอ่อนอ่ะ  ทะเลตรังมีที่ไหนมั่งอ่ะ"  ถาม "นาจ" น้องอีกคนที่มาช่วยดูแลลูกทัวร์ ก่อนจะเข้าค่ายทหาร  เอ่อ... น้องบอกว่า อายุเพิ่งครบเกณฑ์ทหาร แถมดี 1 ประเภท 1  ผมเลยสมัครเลย เพราะมียศอยู่แล้วด้วย ...เจ๋งคร่ะ  ว่าแต่เค้าเกณฑ์ทหารกันอายุ 20 หรือ 30 อ่ะ  เอิ๊กๆ ดีนะไม่โดนจับกดทะเล

"มีนะพี่ ตรงหินเจ้าแม่  อยู่เลยตรงนี้ไปนิดเดียว แต่ตอนนี้น้ำแรง ว่ายไม่ไหวหรอกพี่"
"ว๊า เสียดายจัง" ว่าแล้ว ป๋มก็ดำน้ำต่อ ดูหอยมือเสือแถวนี้ก็ได้  มาโผล่หน้าอีกที เจอนาจ(อีกและ)
"พี่...นึกว่าหายไปไหน เค้าจะไปกันหมดแล้ว"

"อ้าวเหรอ"  ... แล้วเรือที่เราขึ้นก็เริ่มเคลื่อนตัวออก ทิ้งเรืออีกลำไว้รอ น้องไม่รอให้พี่ว่ายไปเอง ลากไปเลยดีกว่า ก็ตีนกบมันไวกว่าอยู่แล้วนินา .... สุดท้ายป๋มก็เลยมาเจอกับพลพรรครักเอยอีกก๊วนหนึ่ง
เป็นน้องๆ ที่มาจาก มอ.หาดใหญ่  ...อย่างงี้ป๋มก็เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนแล้วดิ

แล้วก็เลย ออดอ้อนต่อ จนพี่ด้วง ยอมพาไปดำน้ำดูประการังอ่อนตรงหินเจ้าแม่กวนอิม ตามเสียงเรียกร้อง ...หุหุหุ  ผูกเชือกจิ จับเชือกดูก็ได้   แล้วก็ได้จับเชือกดูจริงๆ  พี่เค้าไม่ยอมให้ใครปล่อยมือจากห่างยางที่คอยลาก พาวนดู ทั่วบริเวณ...เรืออีกลำเห็นเราแวะตรงหินเจ้าแม่ ก็วกกลับมาเทียบลำดูมั่ง 

สวยดีจัง  มีหลายสี ทั้งม่วงอ่อน ม่วงเข้ม สีแดง สีส้ม แล้วยังกัลปังหาสีทองอีก  เสียแต่ว่า สีไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่ เนื่องจากไม่มีแสงแดดส่อง  

พักใหญ่ๆ ก็ได้เวลาเดินทาง....มุ่งหน้าเกาะรอก ... ที่ใช้เวลาร่วม 2 ชั่วโมง ป๋มเองนั่งหลับคอพับคออ่อนข้างกาบเรือ มีเสื้อชูชีพบังแดดไว้
 

เรือของเรามาถึงเกาะรอกแล้วก๊าบ  ในเวลาไม่เกินบ่าย 3 ตามเป้าหมาย

เกาะรอกมี 2 เกาะใกล้กัน คือ เกาะรอกนอก และเกาะรอกในที่เราจะไปพักกัน  หลังจากช่วยกันขนข้าวของลงจากเรือเสร็จ ก็หาทำเลลงหลักปักฐาน ไปได้แคมป์อยู่หน้าหาด ใกล้กับ ร้านค้าสวัสดิการ ใกล้ครัว แล้วก็ไม่ไกลจากห้องน้ำ  ... เรียกว่าทำเลกำลังดี มีโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ ใต้ร่มไม้ ให้เราได้นั่งคุยกัน

ป๋มเอง จับจองต้นไม้ขนาดความกว้างกำลังเหมาะ ลงมือผูกเปล กางฟรายชีตเสร็จ พี่สมศักดิ์ ก็ชวนเดินลัดเลาะชายหาดไปหามุมถ่ายรูป

หาดกว้างๆ ช่วงน้ำลง  แต่ไม่ยาวมากนัก ยามนี้ นักท่องเที่ยวไม่มากมายแออัดเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิต  อาจจะด้วยเพราะเกาะรอกอยู่ออกมาไกลฝั่งมาก ใช้เวลาเดินทางนาน จะว่าไปก็อยู่เข้าไปในเขตจังหวัดกระบี่แล้ว เพราะอีกมุมหนึ่งของเกาะรอก ก็ยังมองเห็นไปถึงเกาะลันตา

สองชีวิตเล็กๆ บนชายหาด ที่เริ่มขยับฝา ขยัยตัว เผยโฉมมาทักทายเธอ-ฉัน

อ้าว....เกิดอาการงอนกันขึ้นมาซะและ

สุดท้ายก็ทางใคร-ทางมัน หลังตกลงกันไม่ได้

ส่วนป๋มเอง ยังเดินไปต่อ   เลี้ยวโค้งหาด ผ่านกอผักบุ้งทะเล ที่ทอดยอดบนหาดทรายละเอียด อีกโค้งน้ำที่เห็นเบื้องหน้า  สวยสงบ ชายหาดขาวละเอียด แทบจะไม่มีรอยเท้าคนเดินผ่านสักเท่าไหร่

แล้วนั่นรอยเท้าใคร....  ต๊าย ยัยveva นี่เอง เดินนำหน้า

มองไปทางฝั่งตะวันตก  เป็นหาดหินถูกน้ำซัดก้อนกลม   แนวนี้ดูจะเป็นแนวหินของเกาะ และน่าจะเป็นทำเล ที่ได้เห็นพระอาทิตย์ตกน้ำ เย็นนี้แน่ๆ ที่หมายมาดไว้ว่าคงจะได้มาตั้งกล้องเก็บบรรยากาศ

เวิ้งอ่าวเล็กๆ ที่ป๋มเองถ่ายภาพออกมา สีน้ำทะเลที่ป๋มถ่ายมาไม่ค่อยแจ่ม

หลังทอดอารมณ์  เก็บภาพถ่าย จนพอใจ ....เฮ้อ ..มาดูอีกที หินกับป๋มนี่ไม่เข้ากันซะเลย ถ่ายมาดูแล้ว ไม่ค่อยจะได้เรื่องได้ราว รายละเอียดภาพไม่ชัดเจน  หันหลังกลับที่พักดีกว่า   สายตาไปสะดุดเจ้าลูกทุ่นกลมๆ สีเหลืองกลิ้งอยู่บนหาด  เลยเก็บภาพมาซะหน่อย

ได้ของแถม นอกเหนือจากทุ่นสีเหลืองมาด้วย  อิ อิ

ขากลับยังเจอปูเสฉวนอีกตัว ที่ตัวนี้น่าสนใจ เลือกเปลือกหอยสวยๆ อาศัย แถมตัวใหญ่กว่าที่เห็นก่อนหน้า  เอ่อ น้องวีว่าอยากถ่ายรูปด้วย ...
พี่สมศักดิ์บอกว่า ...เอ่อ .. หมีกับหอย ไม่น่าเล๊ยยยย
แต่ป๋มก็เถียงไปแล้วกั๊ยว่า "ไม่ช่ายยยยยย.... ปูเสฉวนกับน้องหมี ตะหาก"

เล็ง ๆ ถ่ายๆ กันอยู่พักใหญ่ ถึงได้ชวนเดินกลับที่พัก  นั่งเอ่อละเหย ลอยชาย ก่อนจะไปอาบน้ำ ก่อนมืดค่ำ  อาบน้ำเสร็จ ....พี่สมศักดิ์ชวนเดินไปถ่ายพระอาทิตย์ตก ตรงที่เล็งไว้  ส่วนป๋มเหรอ เห็นฟ้ามีเมฆมาก เลยขี้เกียจ "มันจะเห็นเร๊อพี่"
"ตรงนั้นฟ้าอาจจะเปิดด้านล่าง" จริงของพี่เค้า ได้รูปมาสวยเชียว จนป๋มอิจฉา เพราะป่มเดินไปแค่หน้าหาด ตอนเห็นแสงสุดท้ายที่ระเบิดขึ้นมา  พร้อมกับคำพูดปลอบใจ

" ได้เห็นแสงสุดท้ายคู่กับเรือก็พอและ"

แสงสุดท้ายของวัน ที่เก็บบันทึกมาได้

มื้อค่ำนี้ อาหารบรรเจิดมาก อาหารทะเลเต็มโต๊ะ ทั้งหมึก กุ้ง ปูนึ่ง  แล้วก็ปลาตัวหญ่ายๆ เผา
"เติมข้าวมั๊ยครับ"
"ไม่อ่ะ แด๋วกินกับได้น้อย เห่ะๆ"

โพล้เพล้แบบนี้ ยุงทะเลออกหากิน ตัวใหญ่กัดเจ็บ แต่เสร็จตะไคร้หอมไล่ยุง ทำให้เรานั่งคุยกันออกรสมากขึ้น พร้อมกับเสียงกีตาร์บรรเลง เคล้าเสียงคลื่น กล่อมคนนอนไม่หลับ
พระจันทร์เริ่มสว่าง  ดาวออกมาระยิบระยับ จากที่อากาศอบๆ ยามเย็นคล้ายฝนจะตก เริ่มมีลมพัดแรงขึ้น ทำให้อากาศเย็นสบาย  ไปกระทั่งป๋มลงเปล แม้บางช่วงพระจันทร์จะถูกเมฆบดบัง ดาวจะหายไป   แต่ป๋มก็หลับปุ๋ยไปแล้ว .....
 

รอยทรายที่น่าสนใจ    ...ทายจิ๊กั๊บ ว่าเป็นรอยของอะไร

แล้วจะมาเฉลยในตอนที่ 2 นะคร๊า