เวลาแค่ 2 วันที่มี ทั้งที่เพื่อนบางคน มีมากกว่าเท่าตัว เดินแบกเป้เข้าป่า  ทำเอาตัวเองไม่อยากอยู่ติดที่ กับความรู้สึกฟุ้งๆ ในอารมณ์ แต่จะไปไหนดี ไม่มีแพลนในสมองเอาซะเลย ว่าแล้วอย่างแรกที่ทำ คือเก็บประดาหนังสือการ์ตูนที่มี แพ็กลงถุงพลาสติกใบใหญ่ แทบแบกขึ้นรถไม่ไหว แฮ่กๆๆ  เป้าหมายคือโรงเรียน"วัดสนามช้าง" ชายเมืองแปดริ้ว ติดขอบบางคล้า

ก่อนเดินทาง มือไม่วายฉวยเปล และถุงนอนคู่ใจ โยนใส่รถไปด้วย วันนี้ขับรถไม่รีบเร่ง มองท้องทุ่งเขียวๆ ที่ยังมีให้เห็นไปด้วย 

ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ ก็เห็นป้ายโรงเรียน ถึงซะที ... ทางเข้าโรงเรียนก็ต้องผ่านเข้าประตูวัดไปก่อน เพราะโรงเรียนยังไม่มีงบสร้างประตูเป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้กั้นรั้วไว้แล้ว สภาพโรงเรียนที่แปลกตา ...เย้ยยยยย  นั่นมันฝูงวัวนี่นา แวะมาเล็มหญ้าในสนามบอล ระหว่างที่นักเรียนเรียนกันอยู่บนอาคาร

ตึกเรียนที่เพิ่งสร้างขึ้นจากเงินบริจาค ดูจะมั่นคงแข็งแรง สีสันสะอาดตา  ส่วนอีกอาคารมีห้องพักครูอยู่ด้วย เป็นอาคารไม้ 2 ชั้น เล็ก ๆ อยู่อีกด้านหนึ่ง

มุมบ่อน้ำข้างโรงเรียน เห็นรากไทร กับความสงบ ร่มเย็น ที่ไม่อยากละสายตา

ออกจากโรงเรียนจะไปไหนดี แต่ไหนๆ ออกมาทางนี้แล้ว ชื่อของ "อช.ปางสีดา" แว๊บขึ้นมาทันที คราวก่อนก็เห็นแต่ป้ายทางเข้า ช่วงที่ไปทำกิจกรรมกับโอเคเนชั่น เมื่อปีก่อนนู๊นนนน

ตามเส้น 304 ไปเรื่อยๆ ไม่ต้องดูแผนที่ให้เสียเวลา เพราะบ่ายแก่ๆ จนเกือบจะ 4 โมงเย็นแล้ว ป๋มไปตามทางเรื่อยๆ เลยไปตามเส้นทางที่ป้ายบอก ก่อนจะเลี้ยวขวาเข้าเส้นเลี่ยงเมือง ไปทางเส้นอรัญฯ เพราะยังไงก็น่าจะมีป้ายบอกทางซิน่า จำได้ว่าคราวก่อนเห็นนะ

ขับตามป้ายไปเรื่อยๆ แต่ใจก็ชักพะวงว่า อยู่ช่วงค่อนไปทางอรัญ หรืออยู่สระแก้ว  สุดท้ายก็ต้องหยิบแผนที่มาดู อ้อ....อยู่สระแก้ว เพราะงั้น พอเห็นป้ายเลี้ยวซ้ายไปสระแก้ว เลยตัดสินใจได้โดยไม่ลังเล แถมด้วยสายตาเหลือบไปเป็นป้ายขาว(ไม่ฟ้านะจริงๆ) ชี้ไปทางเดียวกันว่า "อุทยานแห่งชาติปางสีดา"  และเป็นป้ายเดียวที่เห็นจริงๆ จากเส้นเลี่ยงเมือง ไปตามทางจนถึงสามแยกสระแก้ว  อ้าวเฮ้ย แล้วจะแยกไปซ้ายหรือขวาดีหล่ะเนี่ย เพราะมีแต่ป้ายบอกเลี้ยวซ้ายไปบิ๊กซี เลี้ยวขวาไป สภ.เมือง ความที่คิดว่าป่ามันต้องอยู่นอกเมือง ก็เลยเลี้ยวขวาออกนอกเมืองดีกว่า

5 5 5 5  ....  ความว่าหลงหน่ะซิ ถามเด็กปั้มก็ไม่รู้ กว่าจะได้ความ เค้าบอกว่าต้องไปถึงแยกวัฒนานคร แล้วก็เลี้ยวซ้ายไป จากฟ้าแจ้งกลายเป็นฟ้ามืด แถมพอเลี้ยวไปแล้ว ยังไปอีกไกลๆ ผ่านเข้าหมู่บ้านอีก 3-4 แห่ง คราวนี้ถึงแยกทีก็จอดรถถามชาวบ้านที ฮา ...  แผนที่มันอยู่ที่ปากนี่เอง

ฟ้าเริ่มมืดเหมือนในรูปด้านบนนี่แล้ว และดูเหมือนว่าเราเข้าไปใกล้เป้าหมายทุกที แต่ก็ยังกลัวหลง จอดรถถามชาวบ้าน ซื้อเสบียงนิดหน่อย แล้วก็ถ่ายรูปแสงสุดท้าย ที่อดขึ้นไปดูบนเขาซะหน่อย

ราวทุ่ม ถึงได้เข้าไปถึง อช.ปางสีดา มืดตื๋อ ผ่านด่าน ไม่ยากเย็น มาคันเดียว คนเดียวค่ะ  แต่สุดท้ายหลุดด่านก็ยังไม่วายขับเลยที่ทำการขึ้นไปอีก แต่เพราะหนทางข้างหน้ามันมืดสนิท เห่ะๆ กลับรถลงมาตรงที่มีไฟดีกว่า  มารู้ทีหลัง ไฟป้ายมันเสียพอดี เลยมืด  ... เอ่อ ป๋มช่างดวงดีจริงๆ 

พอเจ้าหน้าที่รู้ว่ามาคนเดียว ก็เลยมาชี้แนะจุดเหมาะๆ ให้ มีเต้นท์อยู่ 2 กลุ่ม ดูท่าผู้ใหญ่ ๆ งั้นคงไม่มีเสียงดังให้เสียบรรยากาศ แถมอยู่ใกล้ที่ทำการด้วย

ปูกราวน์ชีต ตั้งเต้นท์เสร็จ ก็ได้เวลานั่งเล่นซะที คืนนี้ฟ้ามืดมิด ลมค่อนข้างแรง จนเทียนน้อยๆ แทบต้านไม่อยู่ เจ้าหน้าที่ที่ออกเดินตรวจตรา ต่างแวะเวียนมานั่งคุย เมื่อรู้ว่ามาคนเดียว ซึ่งก็ทำให้รู้จักปางสีดาขึ้นอีกมากมาย  และที่แน่ๆ พรุ่งนี้ถ้าจะไปดูทะเลหมอกที่จุดชมวิว ควรออกเดินทางตีห้าครึ่ง
"หาพี่ ...ไมเช้าจัง ขอไปสักหกโมงได้มั๊ย"
"จุดชมวิวอยู่ห่างจากตรงนี้ 22 กม. ที่สำคัญมันไม่ใช่ทางลาดยาง และยังต้องขึ้นเขาด้วย"
"งั้น ๆ ขอ 6 โมงแล้วกัน  ฟ้าสว่างหน่อยค่อยอุ่นใจ ไม่อยากปะหน้าพี่ช้างกลางทาง"

ป๋มนั่งละเลียดบรรยากาศของราวป่า แกล้มน้ำดีกรี และเสียงกรีดปีกแมลง จากนั่ง เริ่มเอนนอน มองท้องฟ้า ดาวเริ่มขึ้นมาทักทาย ... อดนึกถึงคนไกลไม่ได้ ถ้ามานอนดูดาวด้วยกัน คงจะดี

 
วิวริมผา บริเวณจุดชมวิว

เช้าตื่นมาพร้อมกับเสียงตื่นของเต้นท์ข้างๆ เกือบ 6 โมงแล้ว รีบล้างหน้าล้างตา ขึ้นรถ ขับไปจุดชมวิว อืมมมม....  ทางก็สวยอยู่ แต่ดีนะที่เมื่อคืนไม่ฝืนขับขึ้นไปอีก มันน่ากลัวเอาการแฮะ

เส้นทางไปจุดชมวิว ใครไป ไม่ไป ดูคราบฝุ่นที่เกาะรถก็รู้

ผ่านทางเข้าน้ำตกปางสีดา ...  เทรลผีเสื้อ...โป่งกระทิง ...ด่านช้าง ป๋มได้แต่ภาวนาที่ทุกที่เห็นโค้งคดเคี้ยว ... ตอนเลี้ยวโค้งอย่าได้ปะหน้ากันเล๊ยยย  เพี้ยงง

"ช้างที่นี่ จะลงมาหากินข้างล่างเป็นช่วง  ลงมาทีก็อยู่เป้นเดือน เสร็จแล้วก็กลับเข้าป่าลึกไป"  เสียงพี่ประเสริฐ  เจ้าหน้าที่อาวุโสแห่ง อช.ปางสีดาก้องในหู
"หวังว่าวิกกี้จะโชคดีไม่ต้องเจอนะคะพี่"

ขับรถจนเบื่อ ยังไม่ถึงซะที แถมมีเราคันเดียวอีก  จนไปถึงหน่วย ปด.5 นั่นแหล่ะ ถึงได้ใจชื้นหน่อย เพราะ เหลืออีกแค่ 5 กม. ก็ถึงแล้ว

จุดชมวิว เช้านี้ มีรถจอดก่อนหน้าอยู่คันหนึ่ง เพราะก่อนนั้นมีสวนลงไป 2-3 คัน

ทะเลหมอกไม่มี พระอาทิตย์ไม่มา(เพราะเหลี่ยมเขาบัง) แต่อากาศดีๆ มีให้สูดได้เต็มปอด  หลังจากยืนดื่มด่ำกับบรรยากาศรอบตัวพักหนึ่ง ค่อยหยิบกล้องออกมาเก็บความทรงจำ
 

ป่าผืนใหญ่ ที่จะว่าไป ก็ขยายไปจรดเขาใหญ่ ทับลาน และดงใหญ่เลยทีเดียว

จุดหวานๆ ของดอกไมยราพ

ดอกหญ้า...นอกกรอบ (เหมือนคนถ่ายแฮะ)

ชื่นชมบรรยากาศอยู่นานเอาการ ก็ต้องกลับไปเต็มพลังให้ตัวเองซะหน่อย แถมขากลับที่พัก ยังกะว่าจะแวะถ่ายรูปอีกหลายจุดในรายทาง ไม่รีบเร่ง

แสงแดด เริ่มแผดจ้า กับท้องฟ้าใสๆ

บางครั้งอยากถ่ายรูปด้านหลัง แต่ก็ขี้เกียจลงจากรถ หรือชะโงกหัวออกไปถ่าย สุดท้ายก็เลยได้ภาพที่ถ่ายจากกระจกมองหลัง ชอบแฮะกับความแตกต่างของภาพ และอารมณ์

ประติมากรรมในราวป่า

ดูใกล้ๆ เข้าไปอีกหน่อย  อ้อ...แตกใบอ่อนนี่เอง สวยจัง

ชักอยากหลงรักถนนเส้นนี้ซะแล้ว แม้จะเป็นทางลูกรัง แต่ก็ค่อนข้างเรียบ และแฝงไว้ด้วยความสวยงามรายทาง เจอนกใหญ่ก็หลายตัว หน้าตาคล้ายนกกระปูดก็มี  เจ้ากระรอกวิ่งตัดหน้ารถ ... มาได้ไงเนี่ยะ  ดีที่ขับช้าๆ

มีปกหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ"โลกสวยงามขึ้น เมื่อเดินช้าลง"
วิกกี้เองก็อยากจะบอกว่า "สองข้างถนนสวยงามขึ้น เมื่อขับรถช้าลง"

กลับมาถึงที่ทำการ  ที่แรกที่ตรงดิ่งไปหา .... "ร้านอาหารปางสีดา" บังเอิญว่า ไปช่วงที่มีนักศึกษามาออกค่ายทำกิจกรรม แม่ครัวเลยยุ่งเป็นพิเศษ สั่งอาหารเสร็จ กาแฟชงเองเลย  จริงๆ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ถ้ามีผงกาแฟมา ก็ไปเอาน้ำร้อนที่เค้าได้  ใจดีจัง แต่เสียดายป๋มไม่ได้เตรียมอะไรเลยนี่ซิ

ดอกไม้ข้างที่ทำการ

หลังจัดการเติมคาเฟอีนให้สายเลือด  กับอาหารมื้อเช้า  ก็ออกเดินถ่ายรูปนิดหน่อย ก่อนจะหมกตัวเองอยู่ในเปล กับหนังสือกองโต  พี่ประเสริฐเสร็จภารกิจกับการจัดรายการวิทยุ ที่กรมประชาฯสระแก้ว ก็แวะมาคุยด้วยก่อนเที่ยง เลยได้นัดแนะกัน  ถ้าปีใหม่ป๋มไม่รู้จะไปไหนหล่ะก็ จะมาให้พี่พาไปเดินป่า 3 วัน 2 คืน เส้นน้ำตกถ้ำค้างคาว และน้ำตกอีกแห่งที่ป๋มก็ดันจำชื่อไม่ได้ เพราะถึงตอนนั้น "แควมะค่า" ที่น่าสนใจก็คงไม่มีน้ำแล้ว

มุมจับจองของป๋ม

กลุ่มนี้มาแบบอลังการ เพรียบพร้อม แถมยังเผื่อแผ่มาถึงป๋มด้วย
ขอบคุณค่ะสำหรับยำหมูยอไส้กรอก+เบียร์เย็นๆ

มุมสงบ

นอนเล่นๆ เย็นๆ ค่อยกลับ

ตะวันคล้อยบ่าย เริ่มมีนักท่องเที่ยวแวะเวียนเข้ามาตั้งเต้นท์กันเพิ่ม เพราะพรุ่งนี้วันอาทิตย์ยังหยุดอีกวัน แต่ป๋มต้องกลับไปทำงานซะแล้ว บางคนมากลุ่มใหญ่ ใช้เต้นท์ 4 หลัง บางคนมาแบบครอบครัวเล็ก ใช้เต้นท์หลังสองหลัง แต่ที่เหมือนกัน ก็คือ ทุกคนดูจะยิ้มแย้มแจ่มใส ทักทายกันดี ป้าๆ หลายคนพาถามไถ่ เมื่อเห็นป๋มมาคนเดียว ...

และแม้จะมาคนเดียว แต่ตอนนี้ป๋มก็รู้ว่ามิตรภาพเกิดขึ้นได้รายทาง และไม่ทำให้ป๋มรู้สึกโดดเดี่ยวอะไร

ราว 4 โมง ป๋มก็เก็บเต้นท์ เก็บเปล เก็บข้าวของขึ้นรถ เตรียมตัวกลับ  ร่ำลาเจ้าหน้าที่ มานั่งดีดกีตาร์ ร้องเพลงขับกล่อมอย่างอารมณ์ดี จนไม่อยากกลับ ก็..ป๋มหล่ะชอบจัง คนเล่นกีตาร์เนี่ยะ เท่ห์ดี

ขากลับ คราวนี้ไม่พลาดอีก เลี้ยวขวาจากอุทยานฯ ก็ตรงดิ่งอย่างเดียว เข้าเมืองสระแก้ว เฮ้อ ถึงได้รู้ว่า ทางใกล้ ไกล มันให้ความรู้สึกต่างกันยังไงบ้าง นอกเหนือจากตัวเลขที่ไม่เท่ากัน

และด้วยความอยากรู้ พอหลุดถึงเขตเทศบาลสระแก้ว ก็เลยขับรถย้อนขึ้นไปสามแยกสระแก้วอีกครั้ง เออแฮะ ทางแยกไป อุทยานแห่งชาติปางสีดา มันช่างเหมือนเป็นซอยเข้าหมู่บ้านกลางเมือง จนคาดไม่ถึงทีเดียว สำหรับคนเพิ่งเคยไปอย่างป๋ม  

ขากลับ ก็ยังอดไม่ได้ ขับรถไป แวะถ่ายรูปไป ไร่มันสำปะหลัง สวยดี
ถ่ายรูปได้ไม่นาน เสียงหมาเห่าแว่วมา  เลยเผ่นดีกว่า
 ถึงจะรักหมา แต่ก็กลัวหมากัดนี่นา ... คริ คริ

อาทิตย์ใกล้ลับฟ้า ป๋มเองใกล้หลุดจากห้วงเวลาของการพักผ่อน ชาร์ตแบตฯเติมพลัง มุ่งหน้ากลับเข้าสู่เมืองใหญ่ เพื่อฝ่าฟันกับหนทางข้างหน้าต่อไป 

ขอบคุณตะวัน ที่มีขึ้นและมีตก แต่งแต้มโลกให้ดูสวยงามในอีกมิติ และเส้นทางสายนี้ ก็คงอยู่ใน list ของแหล่งกบดานส่วนตัวอีกแห่งหนึ่ง

@ 11-12 ธันวาคม 52