บางครั้ง ชีวิตคนเราก็ก้าวมาไกลเกินกว่าที่คิดไว้

ไม่นึกฝันว่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้ สูง...แต่ทว่า...โดดเดี่ยว

มีคนที่รู้จักคนหนึ่ง ในอดีต มีความสุขกับการออกค่าย

จับจอบ เสียม แบกปูน ตอกตะปู

ใครเลยจะคิดว่า วันหนึ่งคนคนนี้จะเป็นแกนนำ NGO ด้านการเมือง

ถ้ารู้ชะตาล่วงหน้า เขาจะเลือกเส้นทางที่กำลังเดินอยู่หรือไม่?

บนเวทีชีวิต มองลงไปเบื้องล่าง มีผู้คนมากมายชื่นชมให้กำลังใจ

มีเสียงปรบมือเสนาะหู มีคำหวานป้อยอ

แต่ก็มีไม่น้อยที่ประณาม ก่นด่า ลามถึงบุพการี

กับผองเพื่อนใกล้ตัว จะหารือได้สักแค่ไหน

กับพี่น้องในวงเหล้า ก็ใช่จะจริงใจเสียทุกคน

....................................................

การมีชีวิตอยู่ ด้านหนึ่งก็เป็นเรื่องน่าดีใจ หากได้ทำประโยชน์บ้าง

แต่อีกด้านก็หม่นเศร้า เต็มไปด้วยขวากหนามรายทาง

ถ้าเลือกจะยืนกลางแจ้ง ต้องไม่กลัวก็เปียกฝน แดดร้อนก็ต้องทน

ไม่มีใครเคียงข้างเราตลอดไป มีเพียงพลังใจอันแข็งแกร่งเท่านั้น

เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิตให้ก้าวเดิน และพยุงขึ้นยามหกล้ม เซถลา

...................................................

เช่นเดียวกับพวกเราทุกคน การมีชีวิตเป็นดังพายเรือในทะเลกว้าง

ต้องฝ่าคลื่น ฝืนลม อ่านน้ำ จำฟ้า เพื่อให้ถึงจุดหมาย

จังหวะดี หน่อยก็มีลมช่วยหนุน ถ้าโชคดี ก็มีประภาคารนำทาง

แต่อย่างน้อยที่สุด เราก็ยังมีความเงียบและเสียงหัวใจเต้น เป็นเพื่อน

มาฟังเพลงของ Rod Steward ขอสำหรับพวกเราชาวเรือค่ะ

I am flying passing high clouds to be with you to be free