นายกรัฐมนตรีเข้าห้องน้ำสาธารณะ ปานศักดิ์ นาแสวง๑ ท้องฟ้าไหวพร่าระริกด้วยไอแดด ลมพัดเอื่อยอ่อนในอากาศอับอู้ ในโมงยามรีบเร่งนายกรัฐมนตรียืนกระเย้อกระแหย่งรอคอยอยู่อย่างอดทนกลางแสงแดดจัดจ้า เขาถูกรุกเร้าจากความร้อนระอุของอากาศ เหงื่อเหนียวเหนอะหนะซึมออกมาจากแผ่นหลัง ซอกรักแร้ เขาเริ่มหงุดหงิดและกระสับกระส่าย ใบหน้าเริ่มปรากฏริ้วรอยเหี่ยวย่นจากการหมกมุ่นครุ่นคิดเขารู้สึกถึงการคุกคามของมัน ยืนหมดอาลัยตายอยากอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกเก็บกดประดังขึ้นมา ตัวสั่นไปด้วยความกลัวตกอยู่ในห้วงทุกข์จนทนแทบไม่ไหว หัวใจเต้นถี่มือเท้าสั่นไปหมด ความหวาดหวั่นจู่โจมเข้ามาที่ตัวเขา ชะเง้อมองแล้วมองอีกไปยังบานประตู คนที่ยืนอยู่ในแถวต่างจ้องมองว่าเมื่อใดจะได้เข้าห้องน้ำบ้าง มีความเงียบเข้ามาแทนที่อีกครั้งหนึ่ง ไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหน ความปวดยิ่งเกาะกุมแบบไม่ยอมปล่อย การรอคอยอะไรบางอย่างมักยาวนานเสมอ เขาหวังว่าอะไรต่อมิอะไรมันต้องดีขึ้นกว่าเดิม ในอกกลับมีเมฆดำทะมึนเต็มไปด้วยความวิตกกังวลถูกถาโถมด้วยความรู้สึกแปลกใจยิ่งขึ้นทุกที เขารู้สึกว่าไหล่ของเขาถูกจับเขย่าอย่างแผ่วเบา ชิดเข้าไปข้างหน้าหน่อยสิครับ ชายร่างอ้วนพูด เขายิ้มอย่างขอโทษ เขาแปลบเสียวทุกครั้งที่ยกขาเหยียบพื้น ต้องถอนหายใจลึกๆขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว จ้องมองดูใบหน้าของคนที่รอยืนอยู่อย่างซึมเซา สบตาชายร่างอ้วนกันอย่างบังเอิญแล้วยิ้มฝืดฝืนขึ้นมาบนใบหน้า เขาสะบัดหัวไปมาอย่างกระสับกระส่าย ไม่รู้จะทำยังไง อยู่อย่างอึดอัดนะ เขาเปรยขึ้นมา มันเป็นไปเพราะความเคยชินเดิม ชายร่างอ้วนตอบ รอนานมากแล้วเรอะ ชายร่างผอมถามเขา เขายิ้มอย่างจัดเจนชีวิตและบอกว่า ครับ รอนานเหมือนกัน มองให้ดีๆเถอะ เดี๋ยวต้องมีคนลัดคิวกันแน่เลย ชายร่างอ้วนพูดเสียงดัง ข้านี่แหละรู้ดีกว่าใครทั้งนั้นละ ชายร่างผอมพูด เรื่องนี้ผมไม่รู้นะ เพิ่งเคยน่ะ เขาบอกเสียงแผ่วเบา ไกลตาออกไปเปลวแดดไหวระริกและพร่าพราย ความร้อนยิ่งรุนแรงมากขึ้น เขารอคอยอยู่เนิ่นนาน เขาจับจ้องประตูอย่างไม่ยอมให้คลาดสายตา ซุกมือสองข้างไว้ในกระเป๋ากางเกง ก้มหน้ามองลงพื้น เขาหลับตาลงทันที บ่อยครั้งที่เบื่อหน่ายในการมีชีวิตอยู่ หลายอย่างผ่านมาและจากไปอย่างเลื่อนลอย สูดลมหายใจติดๆ กัน กลิ่นเหงื่อเปรี้ยวๆ ล่องลอยปนกับกลิ่นฉี่ ลืมตาขึ้นมา เขายืนนิ่งและจ้องมองด้วยความรู้สึกเฉยชา เหงื่อไหลเข้าดวงตา เขาปาดเหงื่อที่ไหลย้อยลงมา ภาพในสายตาพร่าพราย มันเป็นความทุกข์จริงๆ ชายร่างอ้วนพูด สงสัยคงจะหมดไส้ไปแล้วละมั้ง ชายร่างผอมพูด ใช่ละมั้ง เขาถอนใจด้วยความเหนื่อยอ่อน เขานิ่งอยู่กับความเงียบ แล้วเดินออกไปอย่างอ่อนระโหย จ้องมองทุกสิ่งทุกอย่าง เขาคิดว่าตัวเองแทบทนไม่ได้ที่รอคอยอยู่อย่างนั้น หันไปมองที่ประตู นัยน์ตามองเหม่อไปยังความว่างเปล่า ครั้นแล้วประตูนั้นก็เปิด ชายร่างอ้วนโบกมือพลางไล่เขาออกไป เสียงพูดเสียงหัวเราะเงียบลง ความฝันของเขาสะดุดลงอย่างแรง แกจะต้องไม่ทำอย่างนั้นนะ ชายร่างอ้วนตะโกนขึ้นสุดเสียง ไม่มีใครอยากทำอย่างนั้นแน่ ชายร่างผอมบอก ผมไม่เคยรู้มาก่อนครับ เขาพูดเสียงแหบพร่า หน้าของเขาซีดเผือด ดวงตาขาวซีด เขาคงยืนรอรับคำสั่งอย่างตั้งใจ ความขัดแย้งเกิดขึ้นรอบๆ ตัว ความขุ่นมัวยังครอบงำเขาอยู่ ตะครั่นเนื้อตะครั่นตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน แต่แล้วทุกอย่างก็ผ่านพ้นไป เมื่อได้ผ่านช่วงเวลาหนึ่งแต่ละคนล้วนมองเหตุการณ์เป็นเรื่องปกติ เขาคิดเข้าข้างตัวเอง ความทุกข์ของใครหนักหนากว่ากันมันช่างเหมือนความฝันเอาเสียเหลือเกิน เขาต้องทนระทมทุกข์อยู่เดียวดายในกาลเวลาผ่านไป ความอดทนค่อยลดน้อยลงทุกที ความมั่นใจเริ่มสั่นคลอน เขาอดไม่ได้ที่จะใจหาย รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ๒
ช่องทางแคบคนเบียดเสียดยัดเยียด ความเห็นแก่ตัวของแต่ละคนก็ปรากฏออกมาชายร่างอ้วนกวักมือเป็นสัญญาณให้รีบตามมา เขาเหลือบมองใบหน้าของทุกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า สายตาแสดงความไม่เป็นมิตรอย่างเปิดเผย แช่งชักหักกระดูกอย่างหัวเสียและจ้องมองอย่างโกรธแค้น เขานึกถึงชะตากรรมของผู้ถูกกระทำ เป็นความเงียบที่น่าอึดอัด มัวแต่ชักช้าอยู่ได้ถูกแซงคิวแล้วจะรู้สึก ชายร่างอ้วนพูดพลางพยักหน้า ชื่ออะไร ข้าลืมไปซะแล้ว ชายร่างผอมเอ่ยถาม นายกรัฐมนตรี ชายร่างผอมจ้องหน้าเขาด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง พูดเป็นเล่นน่ะคุณ ชายร่างอ้วนสีหน้านิ่งสนิทเหมือนก้อนหิน เขาชักจะร้อนใจเต็มที แดดส่องลอดเข้ามาทางบานประตูสกปรก เขาแนบตัวไปตามผนังเหนียวเหนอะหนะ ขณะที่อึดอัดขึ้นเรื่อยๆ จึงกระสันอยากระบายของเหลวออกมา อะไรนะ แกว่าเป็นนายกเรอะ ชายร่างผอมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง โผล่มายังงี้ตกใจกันหมด ชายร่างอ้วนพูดแสดงสีหน้าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ครับใช่แล้วผมนี่แหละตัวจริง เขาบอก นัยน์ตาของชายร่างอ้วนแสบพร่า ชายร่างผอมเหงื่อไหลออกมาท่วมตัว ถึงกับโกรธลมออกหู สบายดีเรอะ- - ชายร่างอ้วนร้องถาม เป็นยังไงมายังไงกัน ชายร่างผอมร้องถาม เขาเชิดหัวขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ แบกเกียรติยศไว้บนบ่าสองข้าง ในไม่ช้าไม่นานนักเกิดความคิดสะกิดใจขึ้นมาว่า ความสุขแท้จริงแล้วคืออะไรกัน เขาถึงกับตัวชาไปวูบหนึ่งในดวงตาของเขาดูหวาดกลัวยิ่งนัก ขลาดกลัวไม่กล้าแม้จะเป็นตัวเอง สร้างภาพหลอกตัวเองและคนอื่น ภายในหัวของเขามีแต่ความว่างเปล่า สูญเสียความทรงจำทั้งหลายไปเพราะเขาไม่เคยได้ทำจริงๆสักที จริงๆ นะ ชายร่างอ้วนย้ำถาม ก็ใช่น่ะสิ เขาร้องตอบ นับว่าบุญแล้วหละโว้ย ที่ได้พูดกะนายก ชายร่างผอมส่งเสียงดัง เนี่ยต้องแก้ไขให้ด้วยนะ ชายร่างอ้วนพูด ผมน่ะรึ ผมทำอะไรไม่ได้แล้ว เขากล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อ้าว ก็ไหนบอกว่ายินดีเต็มใจทุกอย่างล่ะ ชายร่างผอมเปรยขึ้นมา เขาถอนหายใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เขาคิดว่าอาจจะรู้ความจริงที่เขาไม่อยากฟังก็ได้ความจริงที่ห้อมล้อมด้วยกลิ่น ทำให้ความหนักหน่วงลดเบาลงผ่อนคลายมากขึ้น ชายร่างผอมยืนมองไปรอบๆ ทำปากขมุบขมิบ กระทืบเท้าแรงๆ ข้างซ้ายทีข้างขวาทีชายร่างอ้วนใช้ดวงตาจับจ้องอยู่ที่เขา ดวงตานั้นมีแววตื่นตระหนกขณะจ้องมอง เวลายาวนานเพิ่มขึ้นทุกที แดดสาดมาเงาสีดำทอดทับลงบนพื้น ความกลัดกลุ้มเริ่มถอยห่างออกไปไกล เงาทอดทับลงไปบนพื้นยาวเหยียด เสียงทุกเสียงเงียบลงหมด เขาอยากตะโ กนเอาความอัดอั้นนั้นออกมาทิ้ง ได้แต่ทอดสายตาไปรายรอบกาย คุณไม่รู้สึกถึงความทุกข์ของประชาชนหรอก กำลังยืนฉี่ระบายทุกข์อยู่นั้น ทุกๆ โถฉี่จะมีคนยืนจ่อก้นอยู่ มันสร้างความอึดอัดให้กับคนกำลังฉี่ ชายร่างอ้วนฟ้องขึ้น ใช่สิ มันเล่นยืนประกบติดแบบหายใจรดต้นคอเลยล่ะ ชายร่างผอมพูด เขาถอนหายใจลึกๆ ด้วยเสียงอันดัง เขาเฝ้ามองไปที่ประตูแล้วเอ่ยปาก นั่นสิมันเรื่องอะไร แล้วยังไงต่อล่ะ คนขี้อายกลัวการประกบ ต้องหนีไปฉี่ในส้ว ชายร่างอ้วนพูด คิวแบบไทย มันมีโชคเข้ามาด้วย จ่อคิวหน้าประตูห้องประกบคนต่อคน ชายร่างผอมพูด ยืนเฝ้าหน้าประตูห้องส้วมกันเลยเรอะ เขาถามด้วยความสงสัย ใช่สิใครโชคร้ายเฝ้าผิดห้องก็แย่หน่อย ห้องข้างๆ เปลี่ยนคนไปแล้วยังยืนขนลุกเกรียวอยู่หน้าประตูห้องนั้น ชายร่างอ้วนพูด ๓ เขายืนพิงผนังห้องกระดำกระด่าง เต็มไปด้วยความเร่าร้อนกระวนกระวาย เบื่อหน่ายครั้งแล้วครั้งเล่า เขาถอนหายใจเศร้า นานเหลือเกินที่เขาถูกบังคับให้ยืนรอ อดไม่ได้ที่จะเสียววูบในใจและท้องน้อย ความหวังเลือนลางเลือนหายไปในความว่างเปล่า เขาจ้องมองด้วยความรู้สึกหดหู่และสิ้นหวัง พยายามฉุดรั้งอย่างสิ้นหวัง ปลุกปลอบตัวเองให้เข้มแข็ง |
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |
<< | สิงหาคม 2008 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |