เรื่องเล่าจากในวัง....แล้วคุณจะรัก "ในหลวง" 

เรื่องมีอยู่ว่า ....

เรื่องที่ 1
มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งซึ่งเป็นเรื่องจริง เหตุการณ์เกิดที่จังหวัดตาก  เมื่อสมเด็จพระเทพฯทรงเสด็จไป เยี่ยมราษฏรตามที่ต่างๆ  ได้ทรงเสด็จไปเยี่ยมประชาชนในตลาดสดและถามความเป็น อยู่กับบรรดาแม่ค้าในตลาด และก็มาถึงแม่ค้าปลา ซึ่งพระองค์ทรงตรัสถามว่า "ปลาพวกนี้ขายอย่างไงจ๊ะ" แม่ค้าตอบว่า "ที่สวรรคตแล้ว กิโลละ  40 บาท  และที่เสด็จไปเสด็จมา กิโลละ  80 บาทจ๊ะ" เหตุการณ์นี้ทำให้ข้าราชบริพาลที่ ตามเสด็จหัวเราะกันทุกคน 

เรื่องที่ 2

เช้าวันหนึ่ง เวลาประมาณ  7 โมงเช้า นางสนองพระโอษฐ์ของฟ้าหญิงองค์เล็กได้รับโทรศัพท์เป็นเสียงผู้ชายขอพูดสายกับฟ้าหญิง   ทางนางสนองพระโอษฐ์ ก็สอบถามว่าใครจะพูดสายด้วย   ก็มีเสียงตอบกลับมาว่า “คนที่แบงค์” นางสนองพระโอษฐ์ก็ งง...งง ว่าคนที่แบงค์ทำไมโทรมาแต่เช้า แบงค์ก็ยังไม่เปิดนี่หว่า แต่พอฟ้าหญิงรับโทรศัพท์แล้วถึงได้รู้ว่า คนที่แบงค์น่ะ ก็ที่แบงค์จริงๆนะ ไม่เชื่อเปิดกระเป๋าตังค์ แล้วหยิบแบงค์มาดูสิ ... ขนลุก เลย   (ทรงตรัสกับในหลวงท่านอยู่นั่นเอง) 

เรื่องที่ 3 

อีกครั้งหนึ่งที่ภาคอีสานเมื่อเสด็จขึ้นไปทรงเยี่ยมบนบ้านของราษฎรผู้หนึ่ง  ที่คณะผู้ตามเสด็จทั้งหลายออกแปลกใจในการ กราบบังคมทูล  ที่คล่องแคล่วและใช้ราชาศัพท์ได้อย่างน่าฉงน   เมื่อในหลวงมีพระราชปฏิสันถารถึงการใช้ราชาศัพท์ได้ดีนี้  จึงมีคำกราบทูลว่า  "ข้าพระพุทธเจ้าเป็นโต้โผ ลิเกเก่า บัดนี้มีอายุมากจึงเลิกรามาทำนาทำสวนพระ พุทธเจ้าข้า.."   มาถึงตอนสำคัญที่ทรงพบนกในกรงที่เลี้ยงไว้ที่ชานเรือน   ก็ทรงตรัสถามว่าเป็นนกอะไรและมีกี่ตัว...พ่อลิเกเก่ากราบบังคมทูลว่า " มีทั้งหมดสามตัว พระมเหสีมันบินหนีไป  ทิ้งพระโอรสไว้สองตัว ตัวหนึ่งที่ยังเล็ก ตรัสอ้อแอ้อยู่เลยและทิ้งให้พระบิดาเลี้ยงดูแต่ผู้เดียว"  เรื่องนี้ ดร.สุเมธ เล่าว่า เป็นที่ต้องสะกดกลั้นหัวเราะกันทั้งคณะไม่ยกเว้นแม้ในหลวง  

เรื่องที่ 4

เมื่อครั้งท่านพระชนม์มายุ 72 พรรษา มีการผลิตเหรียญที่ระลึกออกมาหลายรุ่น เจ้าของกิจการนาฬิกายี่ห้อหนึ่งได้ยื่นเรื่องขออนุญาต นำพระบรมฉายาลักษณ์ของท่านมาประดับที่หน้าปัดนาฬิกาเป็นรุ่นพิเศษ ท่านทราบเรื่องแล้วตรัสกับเจ้าหน้าที่ว่า "ไปบอกเค้านะเราไม่ใช่ มิกกี้เมาส์"  

เรื่องที่ 5

เรื่องการใช้ราชาศัพท์กับในหลวง  ดูจะเป็นเรื่องใหญ่ที่ใครต่อใครเกร็งกันทั้งแผ่นดิน และไม่เว้นแม้กระทั่งข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ที่ได้เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทถวายรายงานครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน มีข้าราชการระดับสูงผู้หนึ่งกราบบังคมทูลรายงานว่า "ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาท ปกเกล้าปกกระหม่อม ข้าพระพุทธเจ้าพลตรีภูมิพลอดุลยเดช  ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตกราบบังคมทูลรายงาน ฯลฯ"  เมื่อสิ้นคำกราบบังคมทูลชื่อในหลวงทรงแย้มพระสรวลอย่างมีพระอารมณ์ดีและไม่ถือสาว่า" เออ ดี เราชื่อเดียว กัน..." ข่าวว่าวันนั้นผู้เข้าเฝ้า ต้องซ่อนหัวเราะขำขันกันทั้งศาลาดุสิดาลัย เพราะผู้รายงาน ตื่นเต้นจนจำชื่อตนเองไม่ได้   

เรื่องที่ 6

มีอยู่ครั้งหนึ่งทรงเสด็จไปพระราชทานปริญญาบัตรให้กับนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง  ในระหว่างที่ทรงเปลี่ยนในครุย ทรงโปรดสูบมวนพระโอสถ แต่ว่าทรงหาที่จุดไม่ได้ ทางอธิการบดีซึ่งเฝ้าอยู่ก็จุดไฟให้พร้อมทูลว่า "ถวายพระเพลิงพระเจ้า ข้า" ในหลวงทรงชะงัก ก่อนจะแย้มสรวลน้อยๆ กับ อธิการบดีว่า "เรายังไม่ตายถวายพระเพลิงไม่ได้ หรอก"   
   
เรื่องที่ 7

เคยมีเรื่องเล่าให้ฟังว่า  ในหลวงเสด็จไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อเยี่ยมเยียนราษฎร มีอยู่ครั้งหนึ่งพระองค์ท่านทรงแจกพระเครื่องให้กับราษฎรจนหมดแล้ว  แต่ราษฎรผู้หนึ่งกราบบังคมทูลขอรับพระราชทานพระเครื่องว่า "ขอเดชะ ขอพระ หนึ่งองค์" ในหลวงทรงตรัสว่า "ขอเดชะ พระหมดแล้ว"   

เรื่องที่ 8

วันหนึ่งพระองค์ท่านเสด็จเยี่ยมเยียนพสกนิกรของท่านตามปกติที่ต่างจังหวัด  ก็มีชาวบ้านมาต้อนรับในหลวงมากมาย  พระองค์ท่านเสด็จพระราชดำเนินมาตามลาดพระ บาทที่แถวหน้าก็มีหญิงชราแก่คนหนึ่งได้ก้มลงกราบแทบพระบาทแล้วก็เอามือของแกมาจับพระหัตถ์ของในหลวง  แล้วก็พูดว่า ยายดีใจเหลือเกินที่ได้เจอในหลวง แล้วก็พูดว่า ยายอย่างโน้น ยายอย่างนี้  อีกตั้งมากมายแต่ในหลวงก็ทรงเฉยๆ มิได้ตรัสรับสั่งตอบว่ากระไร  แต่พวกข้าราชบริภารก็มองหน้ากันใหญ่  กลัวว่าพระองค์จะทรงพอพระราชหฤหัยหรือไม่ แต่พอพวกเราได้ยินพระองค์รับสั่งตอบ ว่ากับหญิงชราคนนั้น  ทำให้เราถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว เพราะพระองค์ทรงตรัสว่า  "เรียกว่ายายได้อย่างไร อายุอ่อน กว่าแม่ฉันตั้งเยอะ ต้องเรียกน้าซิถึงจะถูก"   

เรื่องที่ 9 

ครั้งหนึ่งหลายๆ ปีมาแล้ว  พระเจ้าอยู่หัวทรงประชวรนิดหน่อยเกี่ยวกับพระฉวีมีพระอาการคัน มีหมอโรคผิวหนังคณะหนึ่งไปเข้าเฝ้าฯ เพื่อถวายการรักษา  คุณหมอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางโรคผิวหนังแต่ไม่ได้เชี่ยวชาญทางราชาศัพท์  ก็กราบบังคมทูลว่า "เอ้อ ... ทรง...อ้า..ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะค่ะ"  พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระสรวลตรัสว่า "ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่จะท้องได้ยังไง" แล้วคงจะทรงพระกรุณาว่า หมอคงจะไม่รู้ราชาศัพท์ทางด้านอวัยวะร่างกาย จริงๆ ก็พระราชทานพระบรมราชานุญาตว่า เอ้าพูดภาษาอังกฤษกันเถอะ   
     

เรื่องที่ 10 

เรื่องนี้รุ่นพี่ที่จุฬาฯเล่าให้ฟังว่า มีอยู่ปีนึงที่ในหลวงทรงเสด็จพระราชทานปริญญาบัตร อธิการบดีอ่านรายชื่อ บัณฑิตแล้วบังเอิญว่า มีเหตุขัดข้องบางประการ ทำให้อ่านขาด ตอน   ก็ต้องรีบหาว่าอ่านรายชื่อไปถึงไหนแล้ว   ปรากฏว่าในหลวงท่านทรงจำได้ ท่านเลยตรัสกับอธิการไปว่า " เมื่อกี้นี้ (ชื่อ....) เค้ารับไปแล้ว" และมีอีกปีนึงขณะที่พระราชทานปริญญาบัตรอยู่ดีๆ  ไฟดับไปชั่วขณะ... ทำให้บัณฑิตคนหนึ่งพลาดโอกาสครั้งสำคัญในการถ่ายรูป พอในหลวงทรงพระราชทาน ปริญญาบัตรเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะให้พระบรมราโชวาท   ท่านทรงให้อธิการบดีเรียกบัณฑิตคนนั้นมารับพระราชทานอีกครั้ง  เพื่อจะได้มีรูปไว้เป็นที่ระลึก  ตื้นตันกันถ้วนทั่วทั้งหอประชุม   

             **************************************  
เป็นยังไงบ้างคะ อ่านแล้วรู้สึกรักพระองค์ท่านเพิ่มมากขึ้นหรือเปล่าคะ ^_^             

ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน อยู่เป็นพ่อหลวงของปวงชนชาวไทยตลอดไปค่ะ