กวีวัจนะ

๓๓  ปี  นักเขียนเรื่องป่า  ๖๐  ปี  วัธนา  บุญยัง

ในนามของสโมสรนักเขียนภาคอีสาน

๑...             

สายธารชีวิตลิขิตฝัน                                 

หัวใจมุ่งมั่นดังปรารถนา

ลุ่มน้ำบางปะกงยังตรึงตรา                                     

คือมนต์เสน่หาของชีวิต

หลอมรวมเป็นมวลประสบการณ์                          

เนิ่นนานแนบเนาสิงสถิต

ร้อยคำเรื่องราวเนรมิต                                            

ด้วยจิตวิญญาณเสรี

๒...            

 วัธนา  บุญยัง                                                 

นามนี้ดุจดังราชสีห์

เป็นครูเป็นนักเขียนเป็นกวี                                     

 เป็นคนดีของสังคม

นักเขียนเรื่องป่า                                                         

 สามสิบสามปีแล้วหนาความสุขสม

นักอ่านอ่านเรื่องแล้วรื่นรมย์                                   

คำคมสมใจในเรื่องราว

สยองขวัญ,ลึกลับและซับซ้อน                                

ยอกย้อน,ร้อนแรงและเหน็บหนาว

สารคดีชีวิตทางทอดยาว                                           

คือเรื่องราวคือเรื่องแต่งย้อนแย้งคน

๓...          

สุขีหมั่นเสมอมันเครือเก่า                            

อย่าได่มีโศกเศร้าเหงากลุ้มทุกข์จน

โลกมนุษย์เฮานี่มันหากเวียนวน                            

เกิดเป็นคนอย่าไห่มีแนวย่าน

ไห่เจ้าเฮ็ดแปงส่างทำสวนฮั่วไฮ                              

คนอยู่ไกลหรืออยู่ใกล้ยังสิได่เล่าขาน

ไปทางหน้าเป็นพญาช้างใหญ่                                  

ไปทางใกล้เป็นได้แค่กะปอม   แท้แหล่ว  อ้ายเอ้ย...

๔...          

สามสิบสามปีนักเขียนเรื่องป่า                      

หกสิบปีวัธนา  บุญยัง  ยังกรุ่นหอม

คืนวันผ่านปีเดือนเคลื่อนมาตอม                           

 สูดดมดอมชื่อเสียงเลื่องลือนาม

คนวรรณกรรมจดจำไว้                                              

 เรื่องป่าดงพงไพรในสยาม

เรื่องชีวิตต่างแดนเรื่องแคว้นคาม                            

วัธนานั้นคือนามนิรันดร์กาล.

วงเดือน  ทองเจียว  นักเขียนหนุ่มแห่งทุ่งสุพรรณบุรี   บอกให้เขียนบทกวีชิ้นนี้ขึ้นมาในนามของสโมสรนักเขียนภาคอีสาน  เพื่อนำไปอ่านในงาน  ๓๓  ปี  นักเขียรเรื่องป่า  ๖๐  ปี  วัธนา  บุญยัง  ผมเข้าใจว่า  วงเดือนคงไม่มีโอกาสได้อ่านในงานวันนั้น  เพราะคิวกวียาวเหยียด  แต่ผมเห็นเฒ่าเส -เสรี  ทัศนศิลป์  หรือ  เคี่ยว  โคมคำ  หน้ากวีทรรศน์  เนชั่นสุดสัปดาห์  ยืนอ่านบทกวีของตัวเองในวันนั้น   จึงขออนุญาตแฟนๆกวีหุบเขา  นำมาร่ายรำลงที่นี่  เผื่อจะได้กวีซีไรท์แบบฉันทไม่รักกับเขาบ้าง  

หมายเหตุ-ขอแสดงความยินดีกับกวีแดนใต้  -"ไม่มีหญิงสาวในบทกวี "  ผมเพิ่งไปซื้อหามาอ่านจากร้านซีเอ็ดในเมืองชัยภูมิ   หนังสือเล่มเล็กๆ  แต่ทำไมได้กวีซีไรท์ก็ไม่รู้  ที่ไม่รู้เพราะยังไม่ได้อ่านครับ.