นพดล ปัทมะ ที่ปรึกษากฎหมาย อดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร ทำงานคุ้มค่าจ้างจริงๆ

ชักแม่น้ำทั้งห้าให้ชาวบ้านเห็นอกเห็นใจที่เจ้านายไม่ยอมเดินทางกลับประเทศไทยในขณะนี้ ถึงแม้กรมสอบสวนคดีพิเศษ (ดีเอสไอ)ได้เรียกตัวให้มารับทราบข้อกล่าวหาแล้วก็ตาม

อ้างว่าประเทศไทยอยู่ในระบอบเผด็จการไม่เป็นประชาธิปไตย และมีการตั้งธงจะจัดการกับพรรคไทยรักไทยพร้อมกับทักษิณและครอบครัว  แถมยังตั้งคนที่เป็นปฏิปักษ์กับอดีตนายกฯ มาทำหน้าที่สอบสวนคดีทุจริตทั้งหลาย

และที่สำคัญคือถ้ากลับมาตอนนี้ชีวิตจะไม่ปลอดภัย เพราะอาจเดินเขาสู่ killing zone หรือกับดักที่มีคนวางไว้

                จะใช้คำพูดสวยหรูหรือจะวาดภาพให้มันดูน่ากลัวอย่างไรก็ไม่ว่ากัน เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของหน้าที่ลูกน้องที่ต้องทำให้เจ้านายดูดี  

                แต่นพดลก็หลอกคนได้ไม่กี่คน   เพราะคนที่รู้จักทักษิณดีย่อมรู้ดีว่าที่ไม่อยากกลับบ้านเกิดตอนนี้ทั้งๆ ที่อยากจะกลับใจจะขาด ก็เพราะ “กลัวตาย”

                และกลัวตายๆ ทั้งๆ ที่รู้ว่าโอกาสจะจบชีวิตลงแบบวีรบุรุษทางการเมืองในบางประเทศที่ยอมเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อต่อสู้เพื่อหลักการนั้นแทบไม่มีด้วยซ้ำ

                ที่นพดลอุตส่าห์พูดจาอ้อมโลกเพื่ออธิบายว่าทำไมทักษิณไม่กลับนั้น ความจริงสามารถสรุปได้ด้วยประโยคเดียว

                นั่นก็คือ ในหัวสมองของทักษิณนั้นไม่เคยมีความคิดที่จะทำอะไรเพื่อปกป้องความเชื่อในหลักการตั้งแต่ต้น

                เพราะถ้าทักษิณมีความศรัทธาในประชาธิปไตยจริงเหมือนที่พยายามคุยโม้มาตลอด  

                และถ้าทักษิณมั่นใจว่าตัวเองและครอบครัวไม่เคยโกงบ้านโกงเมือง

                ข้อกล่าวหาในเรื่องการทุจริตที่ตั้งโดย ดีเอสไอ และ คตส. ก็ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวอะไรแม้แต่นิดเดียว

                และถ้ายังจำกันได้  ในสมัยที่ยังมั่นอกมั่นใจว่าชั่วชีวิตนี้คงไม่ถูกใครโค่นลงจากอำนาจได้    ทักษิณเทียบตัวเองเหมือนกับ “ออง ซาน ซู จี” ผู้นำการต่อสู้เผด็จการทหารในพม่า  (แต่ที่น่าแปลกก็คือ เวลาไปเยือนพม่าทักษิณไม่เคยสนใจที่จะแวะไปเยี่ยมเยียนซู จี  ที่ถูกทางการพม่ากักบริเวณแม้แต่ครั้งเดียว  แต่จับไม้จับมือกับผู้นำเผด็จการในกรุงร่างกุ้งด้วยสีหน้าเบิกบานราวกับเป็นเพื่อนซี้กันมานาน)

                แต่ทักษิณคงลืมไปว่า ซู จี ไม่เคยกลัวการถูกจับกุม  ไม่เคยหวั่นติดคุก และไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียวทั้งๆ ที่รู้ว่าทุกย่างก้าวของการต่อสู้ของเธออาจจะนำไปสู่การจบชีวิตด้วยน้ำมือของเผด็จการทหาร

                ทั้งๆ ที่ผู้นำพม่าเชิญแล้วเชิญอีกให้เธอเดินทางออกนอกประเทศเพื่อไปพบหน้าพบตาครอบครัวที่พลัดพรากกันมาหลายปี แต่ซู จี ก็ปฏิเสธอย่างหนักแน่นที่จะไม่ทิ้งคนพม่าที่ร่วมต่อสู่เพื่อประชาธิปไตยเคียงบ่าเคียงไหล่เธอมาตลอด

                ซู จี ทุ่มชีวิตทั้งชีวิตของเธอให้กับการต่อสู้เพราะเธอมีความเชื่อในหลักการประชาธิปไตย

                และนักต่อสู้คนอื่นๆ ที่ได้กลายเป็นตำนานและแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นหลังก็เช่นเดียวกัน  พวกเขาไม่หวั่นเกรงต่อคำขู่หรือยอมให้ความกลัวอยู่เหนือความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้เพื่อประชาชน

                ไม่ใช่แค่ถูกตำรวจหรือผู้มีอำนาจขู่นิดเดียวว่าจะยัดเข้าคุกก็หัวหดแล้ว   หรือแค่ได้ยินแว่วๆ มาว่าชีวิตอาจไม่ปลอดภัยก็ขอถอยกลับไปตั้งหลักเสวยสุขก่อน

                ยิ่งถ้ามั่นใจว่าประชาชนส่วนใหญ่ยังรักและพร้อมจะยืนเคียงบ่าเคียงไหล่ต่อสู้ด้วย ก็ยิ่งต้องพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นผู้ที่พร้อมจะเสียสละ

                ไม่ใช่แสดงอาการรักและหวงแหนประชาธิปไตยเฉพาะในเวลาที่ตัวเองมีอำนาจเท่านั้น

                แต่พอตกกระป๋องก็ชักกลัวลนลานจนลืมไปว่าได้เคยพูดอะไรไว้บ้าง  จิตวิญญาณประชาธิปไตยที่เคยคุยโวไว้ก็หดหายจนไม่เหลืออะไร

                ไม่รู้ว่าทักษิณจำได้หรือเปล่าว่าครั้งหนึ่งในยุคที่ยังมีอำนาจล้นฟ้า ตัวเองเคยแสดงความกล้าหาญที่จะเดินทางไปนอนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ถึงขั้นประกาศเสียงดังฟังชัดว่า “ตายในหน้าที่ มันเท่ออก” 

                มาวันนี้ อย่าว่าแต่ขอเท่เลยครับ  แค่ทำตัวให้พอมีฟอร์มของอดีตผู้นำเหลืออยู่บ้างก็ยังไม่คิดจะทำด้วยซ้ำ

                (จากเนชั่นสุดปัดาห์ฉบับ 787)