สวัสดีเจ้า

สักครู่นะคะ(เสียงหวานเชียว)

สวัสดีครับพี่..ผมชัยครับ(เอ!!.ใครหว่า)

ไผกาเจ้า..

ผมชัยไงพี่คนที่คุยในบล๊อก

อ๋อค่ะๆๆ..โทษทีค่ะ..พี่จำได้สิคะคุณชัย 14  ใช่มั้ยคะ(จำได้ยังย้อนถามอีกแน่ะ..อิอิ)

เป็นข้อความที่สนทนากับคุณชัยหลังจากที่นัดแนะกันในบล๊อกว่าคุณชัยจะมาเชียงใหม่..แล้วเราก็นัดเจอกันในวันอาทิตย์ ที่ 31 สิงหาคม 2551 ที่ศาลาอ่างแก้ว  (มช)มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

แล้วเราก็เจอกัน..เป็นเวลาที่คุณชัยพักเที่ยงพอดีเลยค่ะ..นั่งคุยกันหลายๆอย่างเกี่ยวกับงานที่คุณชัยมาร่วมกิจกรรม  กับน้องๆนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ในหัวข้อ**เรียนรู้ชีวิต**(ถูกผิดอย่างไรรอคุณชัยมาบอกนะคะ)..มีวิทยากรมาจากศูนย์มหาไถ่พัทยา(ชลบุรี) และนครปฐมค่ะ..

มีเวลาก็เลยอยู่ดูกิจกรรมที่คุณชัยและเพื่อนๆมาทำงานและสร้างประโยชน์..ก่อนอื่นต้องจำลองนักศึกษาที่เข้าร่วมโครงการ..ให้มีความพิการก่อนค่ะ..มัดขาเพื่อให้เดินไม่สะดวก..และปิดดวงตาเพื่อให้มองไม่เห็น

ต่อจากนั้นก็จะมีพี่เลี้ยงจูงมือน้องๆที่ตอนนี้สมมุติว่าพิการเข้าไปนั่งรวมกลุ่มกับพี่ๆวิทยากรค่ะ

จะเห็นได้ว่า..น้องๆเดินกันอย่างลำบากทีเดียวค่ะ

พีธีกรคุณชัยและคุณองอาจก็จะชวนคุยและแนะนำตัวแต่ล่ะท่านค่ะ..แนะนำการปฎิบัติตัวและให้วิทยากรพูดคุยกับนักศึกษาที่ถูกมัดขาปิดตา

วิทยากรและนักศึกษาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดและความรู้สึกกันค่ะ

ได้มีการพูดคุยซักถามความรู้สึกและความเห็นซึ่งกันและกันแล้วให้แต่ล่ะคนพูดสรุปถึงความรู้สึกของตัวเอง..

ได้อยู่ดูและพูดคุยกับคุณชัยและเพื่อนๆนานเลยนะคะ..รับรู้เรื่องราวมากมายจากคนหัวใจแกร่งและเพื่อนๆที่มาร่วมกิจกรรม  อยากจะบอกว่า  **คุณยอดมากค่ะคุณชัยและเพื่อน..หัวใจแกร่งดั่งเพชร** แม้คุณๆจะไม่ครบสามสิบสองเหมือนพวกเราๆ..แต่คุณเยี่ยมมาก..ขอเป็นกำลังใจให้คุณและเพื่อนๆค่ะ**คุณชัย**