วันนี้ตามโปรแกรมที่เราสามคนคุณแม่คุณลูกสาว..วางแผนไว้ก็คือเที่ยวเหมืองปิล๊อกค่ะ..ตามข้อมูลที่ได้มาทำให้เราอยากจะไปชมด้วยตาตัวเองสักครั้งค่ะ..ออกจากที่พักในเขื่อนเขาแหลมเดินทางไปอีก  70  กิโลเมตร(ระยะทางแค่นี้..คิดในใจ..อิอิ..จิ๊บๆๆ)

ผ่านและลงชื่อที่ด่านตำรวจ..เริ่มเข้าทางป่าและเขาทั้งนั้นเลยค่ะ

เริ่มหันมามองหน้าลูกสาว...แต่...!!(เอาไว้ค่อยบอกตอนท้ายนะคะ)

ขับรถขึ้นเขา..ใช่ว่าไม่เคยขับ..สูงแค่ไหนโค้งแค่ไหนก็ไปมาแล้วเหมือนกัน..แต่ครั้งนี้..ต่างกันค่ะ...ก่อนถึงอุทยานทองผาภูมิประมาณ  9  กิโลเมตร  มีจุดพักชมวิวค่ะ..ลงไปเก็บภาพกัน

ตื่นเต้นกันใหญ่ที่เจอเพื่อนร่วมเส้นทาง..หนึ่งท่านค่ะ..ซิ่งมาคนเดียวเลย..เริ่ม..สบายใจขึ้นมานิ๊ดนึง..ทักทายกันสองสามประโยคก็แยกย้ายกันไป

มีรูปภาพแผนที่..แหล่งท่องเที่ยวให้ดูค่ะ

แม่ขับลูกก็เก็บภาพไป

ไม่นานนักก็มาถึงบ้านอีต่อง..

แล้วก็ขึ้นมาถึงจนได้ค่ะ..ทางขึ้นเหมืองปิล๊อก

ต่างคนต่างดีใจ  แข่งกันพูดเลยค่ะว่า..*ถ้าไม่มาเสียใจแย่เลย*

*เชิญตามข้าพเจ้าขึ้นไป*..คำพูดแบบล้อเล่นๆก่อนที่จะเดินตามกันขึ้นไป

เร่มเห็นอุโมงค์ก็เริ่มต้นเล่าให้ลูกๆฟังตามที่ได้ข้อมูลมาค่ะ

อำเภอทองผาภูมินะคะลูก..เป็นอำเภอของคนระดับเศรษฐีของเมืองไทยเลยนะ..เพราะมีเหมืองแร่..เหมืองที่เรากำลังเดินชมอยู่นี่ไงคะ

และที่สุดแห่งเหมืองในทองผาภูมิ..ก็ต้องเป็นเหมืองอะไรคะ..ไหนตอบให้ชื่นใจกันหน่อยสิคะ..*ก็เหมืองปิล๊อกไงคะ*..สองสาวตอบพร้อมๆกัน..

ย้อนอดีตไปนานแค่ไหนคุณแม่ก็ไม่ทราบนะคะ..อิอิ  มีคนไปพบชาวพม่าเข้ามาลักลอบขุดแร่ในตำบลปิล๊อกไปขายให้ทหารอังกฤษ..ทำให้ทางการต้องเข้ามาสำรวจ..และอึ้งตลึงในการเจอแร่วุลแฟรมและดีบุกเป็นจำนวนมาก

ต่อมา พ.ศ. 2483 องค์กรเหมืองแร่กรมโลหะกิจได้เปิดเหมืองปิล๊อกเป็นแห่งแรกที่บ้านอีต่อง(ตอนที่เล่าให้ลูกสาวฟังไม่ทราบค่ะเพิ่งมาเปิดข้อมูล)..หลังจากนั้นก็ทะยอยเปิดกันเรื่อยๆทั้งเหมืองเล็กเหมืองใหญ่  กว่า50-60  เหมืองเลยนะคะ

ผู้คนไม่จำชื่อเหมืองหรอกค่ะ..ล้วนแล้วแต่เรียกเหมืองปิล๊อก  กันทั้งนั้น

ในสมัยนั้น..เฟื่องฟูมากผู้คนพากันหลั่งไหลมาแสวงโชคกัน..ทำเหมืองแร่กันอย่างคับคั่ง..สร้างความเจริญให้กับที่นี่..(ลูกสาวพูด..ต่างกับวันนี้จริงๆนะคะแม่)

มีเรื่องราวมากมาย..ในเหมืองปิล๊อก..มีทั้งรัก  ชื่น  ขื่นขม  บู๊  ล้างผลาญ..หรือหวานหยดย้อย(ถ้าลูกอยากอ่านเอาไว้แม่หาหนังสือมาให้อ่านค่ะ..)

เหมืองปิล๊อกรุ่งเรืองอยู่ได้นานหลายสิบปีเหมือนกันค่ะ..แต่สุดท้ายก็ปิดลงด้วยเพราะว่าภาวะราคาแร่โลกตกต่ำ  ในปี พ.ศ. 2528 (ปีพ.ศ.ก็เพิ่งมาเปิดค้นหาค่ะ  ตอนเล่าให้ลูกสาวฟัง  จำไม่ได้ค่ะ..อิอิ)

เหมืองทุกเหมืองทะยอยปิดตัวลงทีล่ะเหมืองๆ..แม้กระทั่งเหมืองปิล๊อก  ก็ทิ้งไว้เป็นเพียงตำนานเหมืองที่เคยรุ่งเรืองในอดีตแค่นั้นเอง..แต่มนต์เสน่ห์แห่งปัจจุบันอันสวยงามทำให้ผู้คนพากันมาเที่ยวชม..ไม่เว้นแม้แต่  พวกเราสามคน..นะคะ

ก็ยังดีนะคะอดีตเหมืองปิล๊อกยังคงทิ้งร่องรอยบางส่วนไว้ให้เราได้ดู..ได้ศึกษา..(หันไปถาม..ลูกว่าแบบนั้นมั้ย..พยักหน้างึกงักไม่รู้ฟังเราอยู่รึเปล่า..อิอิ)

จากจุดชมวิวใกล้ๆเนินช้างศึกอันเป็นที่ตั้งของ  ตชด.เหนือเมฆ  หรือ  ตชด.ลอยฟ้า..จะมองเห็นวิวได้สวยงาม..และเห็นเทือกเขาตะนาวศรี(โน่นค่ะ..พร้อมกับชี้มือ..ให้ลูกสาวดู)

คุณแม่ค่ะ..แล้วปิล๊อกมาจากคำว่าอะไร  ทำไมถึงเรียกปิล๊อก..(เอาล่ะสิวันนั้นขอติดลูกสาวไว้ก่อน..เพิ่งจะมาหาข้อมูลเจอค่ะ)  *ปิล๊อก*เหรอลูก..มาจากคำว่า*ผีหลอก*ค่ะ(อิอิ..ลูกสาวหัวเราะ..แม่ล้อเล่นแน่ๆเลย)  จริงค่ะ..มีที่มาและที่ไปนะคะ..อย่าเพิ่งหัวเราะ..ในอดีตเคยเป็นดินแดนอันน่ากลัวมีการล้มตายจากการฆ่าฟันกันอยู่เสมอๆและไข้ป่ามาเลเรียก็ระบาด  ยิ่งในตอนเปิดเหมืองแรกๆเกิดการปะทะกันระหว่างตำรวจไทย  กับ กรรมกรพม่าเกิดการบาดเจ็บและล้มตายกันมาก  จึงเกิดการร่ำลือเรื่องผีหลอกแต่..พม่าพูดเพี้ยนไปเป็นปิล๊อก..และกลายเป็นชื่อตำบลปิล๊อกในเวลาต่อมาค่ะ..

เล่าเรื่องไปเดินชมกันไป..ได้เวลากลับกันแล้วค่ะ

เส้นทางที่ผ่านจะเจอแต่ภูเขาหัวโล้นแบบนี้..มีคำถามจากคุณลูกสาวอีกแล้วค่ะ..คุณแม่ขาทำไมไม่มีต้นไม้เลยล่ะคะ..อ๋อ..เขาหลายๆลูกถูกขุดเจาะทำเหมืองไงคะเห็นมั้ยการที่เราจะได้แร่หรือทรัพย์ในดินนั้นมาต้องแลกและพลิกผืนดินอย่างใหญ่หลวง..เขาที่ลูกเห็นจึงโล่งและเตียนแบบนั้นค่ะ

แวะเก็บภาพหน้าอุทยานทองผาภูมิค่ะ..ไม่มีเวลาเข้าไปชมข้างในค่ะ..เพราะ..เริ่มจะเย็นและมีท่าทีฝนจะลงเม็ดด้วยสิคะ

แหม!!คุณแม่เหมือนนักพยากรณ์อากาศเลยเน๊อะ..พูดไม่ทันขาดคำ..ฝนตกแล้วค่ะ(เสียงสองพี่น้อง..แอบแซวคุณแม่ให้พอได้ยิน..อิอิ)

กว่าจะลงจากเขา  ผ่านด่านตำรวจกลับออกมาก็เย็นอยู่เหมือนกัน..สองสาวถามพร้อมกันว่า...ที่คุณแม่มองหน้าเราสองคนแล้วไม่พูดอะไร..ตอนขึ้นเขา..จะบอกอะไรเหรอคะ...อื่อ..ลูกจ๋าฟังให้ดีนะ..ตอนนั้นแม่อยากจะบอกว่า..แม่กลัวค่ะกลัวม๊าก..เส้นทางตลอดเส้นทาง..ท่ามกลางป่าและภูเขา..มีเพียงเรา  สามคนเท่านั้นเอง...แต่ในที่สุดเราก็ไปและกลับลงมาอย่างปลอดภัย..เฮ้อ!!

ตลอดเส้นทางก่อนถึงเขื่อน..จะมีแต่ดอกไม้ว่านสี่ทิศเต็มไปหมดเลยค่ะสองข้างทาง

ถนนโล่งและสวยมากค่ะ

ดอกไม้สองข้างทางสวยๆ

เรากลับถึงที่พักก็เย็นมากแล้วค่ะ..พักผ่อนเก็บแรงไว้เที่ยวต่อในวันพรุ่งนี้นะคะ..อย่าลืมติดตามการท่องเที่ยวเมืองกาญจน์ฯกันต่อนะคะ..เที่ยวครั้งนี้จุใจและคุ้มค่ามากค่ะ..ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตามชม...สวัสดีเจ้า