หลังจากกลับลงมาจากเหมืองปิล๊อก..เราวางแผนกันไว้อีกว่าเราควรจะกลับเข้าไปเที่ยวในตัวจังหวัดกาญจนบุรีบ้างดีกว่า..(ลูกสาวอยากไปเดินเที่ยวถนนคนเดินบ้านปากแพรก)ระหว่างทางมีที่เที่ยวที่ไหนก็จะแวะไปเรื่อยๆ  ไม่ต้องรีบร้อนเพราะเราจะพักกันที่ตัวเมืองกาญจน์อีกหนึ่งคืน..ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยเช้าวันรุ่งขึ้นเราต้องอำลาเขื่อนเขาแหลมหรืออีกชื่อหนึ่งคือเขื่อนวชิราลงกรณ..ลาก่อนทองผาภูมิแล้วคงได้กลับมาเยือนอีก..แน่นอนค่ะ

ตลอดเส้นทาง..มองหาแหล่งท่องเที่ยว..ตั้งใจและอยากแวะมากที่สุดคือน้ำตกไทรโยคใหญ่

ไม่นานนักเราก็มาถึงน้ำตกไทรโยค  หรือเรียกอีกชื่อว่าน้ำตกเขาโจน..ตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติไทรโยค

สองสาวไม่รอช้า..อยากจะเห็นน้ำตกจังเลย

สภาพพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาหินปูนประกอบด้วยพื้นที่ป่าเบญจพรรณและป่าดิบแล้ง..มีแหล่งศึกษาประวัติศาสตร์..มากมายเคยเป็นที่พักแรมของทหารญี่ปุ่น

แพที่ให้บริการนักท่องเที่ยว..และเรือบริการนักท่องเที่ยวเช่าเหมาลำ  300 บาท  พานั่งรอบๆบริเวณอุทยาน

สะพานแขวน  ดูชำรุดทรุดโทรมไปมากเลยค่ะ..เห็นแล้วน่ากลัวจริงๆในป้ายกำหนดไว้ว่าห้ามเดินเกิน  ห้าคน..อิอิ..เราสามคนน้ำหนักก็คงเกือบๆห้าคนสินะคะ..

ข้ามสะพานมาฝั่งตรงข้ามจะเห็นน้ำตกไทรโยค(ใหญ่)ได้ชัดเจน

สะพานแขวนมองย้อนกลับไปจากอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ

จากนั้นเราเลือกที่จะเดินไปชมเตาหุงข้าวทหารญี่ปุ่น..ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ปี พ.ศ. 2484  กองทหารญี่ปุ่นยกพลขึ้นบกที่ประเทศไทยเพื่อที่จะเข้าตีกองทัพพม่ามีการจัดสร้างเส้นทางรถไฟสายมรณะเพื่อ  เคลื่อนย้ายกำลังพล  อาวุธ  ยุทธโธปกรณ์โดยยึดพื้นที่บริเวณ น้ำตกไทรโยคเป็นสถานที่หุงหาอาหาร  ค่ายพัก  ค่ากักกันเชลยศึก เป็นสถานที่หลบภัยดังปรากฎซากเตาหุงอาหาร  ทางรถไฟ  ร่องรอยประวัติศาตร์ให้เห็นจนถึงทุกวันนี้ 

พุต้นน้ำ เมื่อฝนตกลงมาถึงพื้นดินซึมซับลงสู่ใต้ผิวดินกลายเป็นน้ำใต้ดิน  ซึ่งจะมีคุณสมบัติเป็นกรดคาบอร์นิก  ไหลผ่านตามรอยแยกของหินปูนซึ่งประกอบไปด้วยแร่แคลไซด์  ซึ่งสามารถถูกทำลายได้ด้วยกรดคาบอร์นิกน้ำใต้ดินไหลผ่านหินปูนไปจนกระทั่งพบชั้นหินที่ไม่ปล่อยน้ำไหลผ่านได้ก็จะไหลบนชั้นหินไปจนพบผิวดินและผุดขึ้นเป็นพุต้นน้ำ  ไหลเป็นลำธารต่อไป  พุต้นน้ำแห่งนี้เป็นต้นกำเนิดน้ำตก 2 แห่ง คือน้ำตกไทรโยคใหญ่และน้ำตกไทรโยคน้อย

แวะดูถ้ำแก้ว..แต่ห้ามเข้าเลยอดดูค้างคาวกิตติ  ค้างคาวที่เล็กที่สุดเลยค่ะ

เถาวัลย์ยักษ์..ใหญ่จริงนะคะ..รูปร่างสวยแปลกตาดีค่ะเลยเก็บภาพเอามาให้ชม

เดินต่อไป..พาไปดูฐานรถไฟค่ะ

ทางเดินร่มรื่นไปดูกอไผ่..โค้งเป็นอุโมงค์สวยมากเลยค่ะ

ฐานสะพานรถไฟสร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็กในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2  ระหว่างปี พ.ศ.2484-2488  เพื่อเชื่อมทางรถไฟสายมรณะ  ไปยังประเทศพม่า  ส่วนหนึ่งของเส้นทางผ่านเข้ามาในพื้นที่อุทยานแห่งชาติไทรโยค  เลียบลำน้ำแควน้อยไปถึงด่านเจดีย์สามองค์  สังขละบุรี  ในการก่อสร้างรถไฟครั้งนั้นใช้เชลยศึกกว่า  200,000  คน  มีเชลยศึกเสียชีวิตจากไข้มาลาเรียและเหตุทางสงครามกว่า  40,000  คน  ในการก่อสร้างต้องยุติกลางคัน  เนื่องจากญี่ปุ่นแพ้สงครามในปี พ.ศ.  2486

เดินกันจนเหนื่อย..ได้ความรู้มากมาย..ก่อนกลับออกจากอุทยานฯแวะทานข้าวเหนียวไก่ย่าง  ส้มตำกันค่ะ

บ้านพักสวยๆ  ร่มรื่นท่ามกลางสวนป่า..ของอุทยานค่ะ

เจอร้านค้าขายดอกกล้วยไม้ป่าสวยๆจอดเก็บภาพมาฝากค่ะ..

ได้ยินเสียงคุยกระซิบกัน..*นี่ดีนะพี่นิล  เราต้องอยู่อีกหลายวัน..ไม่งั้นเราสองคนคงต้องแบ่งที่นั่งให้เจ้าดอกพวกนี้แน่ๆเล๊ย!!*

เดินทางต่อ..ค่ะ  ชอบเส้นทางนี้มากค่ะ..สองข้างทางสวยจริงๆภูเขารูปร่างแปลกๆ

ลอดซุ้มอุโมงค์ก่อนถึงสถานีรถไฟถ้ำกระแซ..รถไฟสายมรณะ

มีสินค้าให้เลือกซื้อมากมาย  (ส่วนมาที่เห็นมาจากเจียงใหม่ล่ะเจ้า)  บางส่วนมาจากพม่าค่ะ

ทางรถไฟสายมรณะ สร้างขึ้นในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ใช้เวลาในการสร้างเสร็จเพียง 1 ปี ตั้งแต่เดือนตุลาคม พ.ศ. 2485 ถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2486 เพื่อใช้เป็นเส้นทางยุทธศาสตร์ผ่านประเทศพม่า หลังสงครามทางรถไฟบางส่วนถูกรื้อทิ้ง บางส่วนจมอยู่ใต้อ่างเก็บน้ำเขื่อนวชิราลงกรณ์ ทางรถไฟสายนี้ถือเป็นอนุสรณ์ให้รำลึกถึงเหตุการณ์สงครามในครั้งนั้น เนื่องจากน้ำพักน้ำแรงของการบุกเบิกก่อสร้าง เป็นของทหารเชลยศึกฝ่ายสัมพันธมิตร ที่กองทัพญี่ปุ่นเกณฑ์มา

เหตุที่ทางรถไฟสายนี้ได้ชื่อว่า ทางรถไฟสายมรณะ ก็เพราะว่า ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยกองทัพญี่ปุ่นได้เกณฑ์เชลยศึกฝ่ายสัมพันธมิตร ได้แก่ ทหารอังกฤษ อเมริกัน ออสเตรเลีย ฮอลันดาและนิวซีแลนด์ ประมาณ 61,700 คนและกรรมกรชาวจีน ญวน ชวา มลายู ไทย พม่า อินเดีย อีกจำนวนมากมาก่อสร้างทางรถไฟสายยุทธศาสตร์ เพื่อเป็นเส้นทางผ่านไปสู่ประเทศพม่า

เพื่อลำเลียงอาวุธยุทโธปกรณ์ รวมทั้งกำลังพล เพื่อจะไปโจมตีพม่าและอินเดียต่อไป ซึ่งขณะนั้นเป็นดินแดนอาณานิคมของอังกฤษ เส้นทางช่วงหนึ่งจะต้องข้ามแม่น้ำแควใหญ่จึงต้องมีการสร้างสะพานขึ้น การสร้างสะพานและทางรถไฟสายนี้เต็มไปด้วยความยากลำบาก ความทารุณของสงครามและโรคภัยตลอดจนการขาดแคลนอาหาร ทำให้เชลยศึกจำนวนหลายหมื่นคนต้องเสียชีวิตลง

เส้นทางรถไฟสายนี้เป็นอนุสรณ์ของโลกที่จารึกความโหดร้ายทารุณของสงครามโลกครั้งที่ 2 และเป็นอนุสรณ์แก่ผู้เสียชีวิตในสงครามด้วย

หลังจากชมและอ่านประวัติเรื่องราวรถไฟสายมรณะเสร็จแล้ว..โปรดติดตามตอนต่อไปพวกเราสามคนคุณแม่คุณลูกสาวจะพาไปเที่ยวที่ไหนกันอีกนะคะ..ขอได้รับความขอบพระคุณ..โชคดีและมีความสุขนะคะ..จาก  คมยส  เจ้า

ขออนุญาตนำบทกลอนของคุณ  moonlight  ที่เข้ามาเที่ยวชมเอ็นทรีนี้แล้วแต่งกลอนให้..คมยส  ขอรับไว้ด้วยความปลื้มใจค่ะ

ชมไทรโยคโตรกน้ำงามเหลือแสน
ดังเมืองแมนกลางป่าน่าไปเที่ยว
สามแม่ลูกท่องเมืองกาญจน์ช่างกลมเกลียว
สุขจริงเจียวเที่ยวเพลินเจริญใจ

ธรรมชาติงดงามยามได้เห็น
แลร่มเย็นไม้งามยามลมไหว
มองสะพานแขวนเก่าเก่าเจ้าแกว่งไกว
แสนห่วงใยคนข้ามตามแอบมอง

เห็นส้มตำยำใหญ่และไก่ย่าง
กลืนน้ำลายพลางพลางอย่างสยอง
เผ็ดหรือเปล่าเจ้าคะน่าลิ้มลอง
ตอนนี้ท้องปั่นป่วนชวนตาลาย

งามแท้นะแม่เอย
ขอชมเชยในความหมาย
กล้วยไม้กลีบกรีดกราย
ทั้งเอื้องหวายรองเท้านารี

สะพานข้ามแม่น้ำแคว
จารึกแก่มวลชนนี้
สงครามไม่มีดี
หลายชีวีสังเวยมัน

ท่องเที่ยวเมืองกาญจน์
ผ่านบล็อกนักฝัน
สุขล้ำรำพัน
วันสุดสัปดาห์.....