ใครว่าอหิงสา...ไม่เพียงพอ ?

ท่านคิดว่า อย่างไหนจะยั่งยืนกว่ากัน ระหว่าง ชนะศึก กับ ชนะใจ
คมคิด: บุคคลผู้โกรธช้าก็ดีกว่าคนมีกำลังมาก  
    และบุคคลผู้ปกครองจิตใจของตนเองก็ดีกว่าผู้ที่ตีเมืองได้  

ในปี 1930 คานธีต้องการต่อต้านการเก็บภาษีที่ไม่เป็นธรรม ที่สงวนการค้าขายเกลือไว้สำหรับคนต่างชาติเท่านั้น เขาและกลุ่มผู้ชุมนุมประท้วงอย่างสันติแต่จริงจังด้วยการเดินเท้าเป็นระยะทาง 240 ไมล์ ไปยังทะเลอาหรับเพื่อทำเกลือที่นั่นพร้อมกับผู้ติดตาม 80 คน

การเดินทางครั้งนั้นเป็นที่สนใจของชาวโลกอย่างมาก เขาเดินทางผ่านหมู่บ้านนับพันแห่ง กลุ่มผู้ชุมนุมของเขาจึงมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถึงที่หมายทุกคนต่างทำเกลือและขายกันอย่างเปิดเผย นันเป็นการต่อสู้อย่างสันติวิธีซึ่งสะท้อนแนวทางอหิงสาของเขาที่ได้รับการชื่นชมอย่างล้นหลาม

อะไรเกิดขึ้นเมื่อ คานธียืนหยัดเพื่อความถูกต้องอย่างสันติท่ามกลางแรงกดดัน อะไรเกิดขึ้นเมื่อนายกฯ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะกล่าวถึงการปราบปรามจลาจลเมื่อเดือนเมษายน 2009 ว่า “การทำงานคลี่คลายเหตุการณ์ ตนไม่ถือว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องของชัยชนะ หรือการพ่ายแพ้ของใคร แต่หากเป็นชัยชนะของสังคมที่เข้าสู่ภาวะปกติ”

คำพูดดังกล่าวสะท้อนการรู้จักบังคับตน (Self regulation) การไม่ถือโกรธ (Forgiveness) และความรอบคอบรอบทิศ (Prudence) อันเป็นภาวะผู้นำฝ่าวิกฤติในมุมมองจิตวิทยาเชิงบวก ซึ่งส่งเสริมให้เกิดการตอบสนองที่สอดคล้องกับแนวทางอหิงสา ซึ่งหมายถึง การไม่เบียดเบียน ซึ่งการไม่เบียดเบียนนี้ ต้องตีความให้ลุ่มลึกมากกว่ากิริยาทางกาย กล่าวคือ หลักอหิงสาที่แท้จริง ที่ลุ่มลึกที่สุดคือ การเริ่มต้นจากจิตใจ ซึ่งไม่คิดเบียดเบียนผู้อื่น

หลักอหิงสาประกอบด้วยความรัก ความอดทน ความกล้าหาญ ความบริสุทธิ์และความซื่อสัตย์ดังโมเดลฯ ซึ่งคานธีได้กล่าวอธิบายหลักอหิงสาไว้อย่างน่าประทับใจในหนังสือการทดลองของมหาตมา คานธีว่า

"ความรักเป็นพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่โลกรู้จัก และ ขณะเดียวกันก็เป็นสิ่งที่อ่อนโยนที่สุดที่มนุษย์รู้จักด้วย"

"หนทางแห่งความดีนั้นดำเนินไปอย่างเชื่องช้า บุคคลผู้ต้องการประกอบคุณงามความดีนั้นย่อมไม่เห็นแก่ตัวและไม่รีบร้อน เขารู้ดีว่าการทำให้ผู้อื่นซาบซึ้งในคุณความดีนั้นต้องอาศัยเวลา "

“ความกล้าหาญหมายถึงการปราศจากความกลัวในทุกลักษณะมันเป็นเสรีภาพจากความเกรงกลัวในลักษณะต่างๆเช่น ความกลัวตาย ความกลัวการประทุษร้าย การกลัวความจน หิวโหย ความตกต่ำ คำวิพากษ์วิจารณ์ และ ความโกรธแค้นของบุคคลอื่น ความกลัวผีสางเทวดา เป็นต้น”

"ไม่มีสิ่งใดจะน่าละอายไปกว่าการไม่ยอมรับความผิดพลาดของตนเอง"
 

แบบวัด อหิงสา (Nonviolence Test) (กรุณาศึกษาเพิ่มเติมที่ www.HowAreYou.co.th)
ครั้งล่าสุดเมื่อท่านต้องยืดหยัดเพื่อความถูกต้องท่ามกลางแรงกดดัน ท่านตอบสนองอย่างไร
กรุณาให้คะแนนแต่ละข้อตามจริง

ไม่จริง  ค่อนข้างไม่จริง  จริงบางครั้ง  ค่อนข้างจริง  จริงที่สุด
1-2  3-4  5-6  7-8  9-10

1. ท่ามกลางการวิพากษ์วิจารณ์ ฉันควบคุมอารมณ์ตนเองได้และไม่ใช้คำพูดหยาบคาย
2. ฉันพยายามนึกถึงว่า “หากฉันเจอแบบเขาบ้าง ฉันจะรู้สึกอย่างไร” ทำให้เข้าอกเข้าใจคู่กรณีมากยิ่งขึ้น
3. ฉันค้นหาส่วนดีที่มีอยู่ในตัวของคู่กรณี ทำให้ฉันไม่ด่วนสรุปและคิดได้รอบคอบยิ่งขึ้น
4. ฉันกล้าตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง แม้ว่าจะขัดกับความต้องการของผู้ใหญ่หรือผู้มีอิทธิพลก็ตาม
5. ฉันเปิดรับฟังความคิดเห็นจากผู้อื่นและพร้อมพิจารณาเพื่อนำมาปรับปรุงแก้ไขงานและตนเอง
6. แม้อีกฝ่ายจะมุ่งร้ายฉัน ฉันก็ยังปฏิบัติต่อเขาด้วยใจปรารถนาดี
7. ฉันกล้ายอมรับ และสารภาพเมื่อทำผิด
8. แม้มีเรื่องกัน ฉันพร้อมให้อภัย ให้โอกาส ด้วยใจเป็นธรรม
9. ก่อนตัดสินใจทำอะไร ฉันพิจารณาถึงผลกระทบที่จะเกิดกับส่วนรวมเป็นสำคัญ
10. ฉันเชื่อว่าสัจจะจะทำให้ทุกฝ่ายเป็นไท

แปลผล:
คะแนน  85-100  50-84  10-49
แปลผล  ดีมาก:
ให้เป็นแบบอย่าง  ดีพอใช้:
ให้พัฒนาบางข้อ  ปรับปรุง:
รีบปรึกษาหารือ
ข้อเสนอแนะ: ข้อใดได้คะแนนน้อย ท่านอยากเห็นข้อนั้นเป็นอย่างไร ท่านจะเริ่มทำอย่างไร

 “สามัญสำนึกที่ดีกระทำให้คนโกรธช้า  
  และที่มองข้ามการทรยศไปเสียก็เป็นศักดิ์ศรีแก่เขา”

คู่กรณีของท่าน มีสิ่งดีอะไรอยู่บ้าง ?